mitrakazemii1354

mitrakazemii1354

mitrakazemii1354

mitrakazemii1354

mitrakazemii1354

۶ مطلب در آذر ۱۳۹۸ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

کامپیوتر خود را تعمیر کنید…

یک مشکلی که اکثریت قطعات الکترونیکی وجود دارد این است که زمانی که خراب می شود، عموماً تعویض آن ها ارزان تر از تعمیر آن ها برای شما خواهد بود. متاسفانه، PC خارج از این ماجرا می باشد و شما به راحتی می توانید کیت های آن را تعمیر کنید. این امر عمدتاً به لطف وجود ساختار ماژولار کامپیوترهای خانگی ممکن می باشد، یعنی به سازندگان یا حتی کاربران اجازه می دهد تا قطعاتی را از چند کمپانی مختلف بر روی بورد اصلی آن نصب کنند. همین انعطاف پذیری در PC باعث شده است که خارج کردن قطعات آن و قرار دادن یک قطعه جدید در آن کار آسانی باشد.
افرادی که لپ تاپ دارند تا این اندازه خوش شانس نیستند، اما بسیاری از مدل های لپ تاپ هم دارای مولفه های قابل تعویض بر روی خود هستند، مانند هارد دیسک ها، و حافظه رم، پس در لپ تاپ ها هم برخی تعمیرات امکان پذیر است.
ترفند واقعی این است که بدانیم دقیقاً کدام قطعه را بیرون بکشیم، یا این که کدام قسمت از نرم افزار را آپدیت کنیم، پس عیب یابی و  شناسایی مشکل نیز به همان اندازه تعمیر، یا حتی بیشتر از آن اهمیت دارد. در این مقاله، ما رایج ترین قطعاتی را که ممکن است در PC شما (یا در صورت امکان در لپ تاپ شما) دچار مشکل شوند، به شما معرفی کرده و نحوه تعمیر آنها را به شما آموزش خواهیم داد.
بسته به این که افرادی که این متن را می خوانند تا چه اندازه فنی باشند و با تعمیر و سخت افزار آشنایی داشته باشند، ما فرض را بر این قرار می دهیم که شما همه ترفندها و روش های معمول برای تعمیر سیستم خود را به کار گرفته اید، مثلاً فرض بر این است که از قبل سیستم عامل ویندوز خود را آپدیت کرده اید و درایورها و نرم افزار های نصب شده بر روی سیستم خود را آپدیت کرده اید. در عوض، ما به شما یاد می دهیم که چگونه به درستی یک مشکل یا نقص در سیستم را شناسایی کنید و گام هایی را که برای تعمیر و برطرف کردن مشکل موردنظر باید دنبال کنید، به شما معرفی خواهیم کرد، به طور کلی ابتدا عیب یابی و سپس تعمیر را خواهید آموخت.
قبل از دست زدن به هرکاری باید مطمئن شوید که الکتریسیته ساکن موجود در دست و بدن شما به قطعات موجود در سیستم شما آسیب نمی رساند. بعد از باز کردن قاب کیس کامپیوتر خود قبل از هر چیزی دست خود را با کمترین میزان لمس ممکن به قسمت لخت و رنگ نشده رادیاتور بر روی بورد بزنید تا بار الکتریسیته ساکن موجود در بدن شما تخلیه شود. دست بندهای پلاستیکی ضد الکتریسیته ساکن در این زمینه بهتر عمل می کنند و با چند پوند می توانید یک عدد از آن ها خریداری کنید.

 

واحد تغذیه برق (PSU)

– عیب یابی
واحد تغذیه برق (Power Supply Units) معمولاً دارای یک صدای بلند و سرسام آور و یک بوی زننده و تند است که از آن بیرون می آید. این صداها همچنین ممکن است به صورت صدای ناله حاصل از ناتوانی منبع تغذیه باشند، و حتی یک PSU می تواند بدون هیچ نشانی از آسیب از کار متوقف شود.
در هردوی این موارد چیزی که مشخص خواهد بود این است که PC شما دیگر روشن نمی شود. در یک لپ تاپ معمولاً می توان گفت اگر منبع تغذیه برق آن از کار افتاده باشد، چراغ مربوط به جعبه خارجی آن که از بیرون لپ تاپ مشخص است روشن نمی شود. ابتدا تعویض کابلی را که از بورد اصلی به این منبع متصل شده است، امتحان کنید. اگر موفق نشدید، شما می توانید یک آداپتور جدید را از کمپانی سازنده لپ تاپ خود خریداری کنید.
در PC ها، قبل از این که شما PSU را خارج کنید و دور بیاندازید، ابتدا کابل تغذیه آن را تعویض کنید شاید فیوز آن سوخته باشد و با این کار مشکل شما حل شود. عیب یابی بالاتر از این سطح کمی ترفندی و حرفه ای تر خواهد بود. یک PC که روشن نمی شود می تواند مشکل خود را از آسیب دیدن بورد اصلی (مادربورد) یا پردازنده گرفته باشد. طبق تجربه ای که ما در این زمینه داریم، در اکثر موارد این گونه که سیستم شما روشن نمی شود دلیل آن همان خرابی PSU است.
اگر با کار کردن با قطعات داخلی و باز و بسته کردن آن ها مشکلی ندارید و در این زمینه چیزی یاد گرفته اید، آنگاه می توانید یک تست ساده را انجام دهید، و یک گیره کاغذ (سنجاق) را در درون کانکتور ۲۴ پینی مادربورد وارد کنید تا روشن شود. اگر فن PSU شروع به چرخش کرد، آنگاه می توان گفت که احتمالاً مشکل از همان مادربورد شما است. اگر می خواهید ریسک انجام دادن این تست ساده را قبول کنید ما توصیه می کنیم که ابتدا تمامی مسیرهای مربوط به PSU به داخل کیس خود را قطع کنید (در بخش بعدی مربوط به تعمیر توضیح داده شده است). PC خود را خاموش کنید. کانکتور ۲۴ پین را روی مادربورد پیدا کنید و آن را با تصویری که در این جا قرار داده ایم مطابقت دهید تا مطمئن شوید. یک سنجاق (گیره کاغذ) را به درون آن وارد کنید (تمامی پوشش های پلاستیکی آن را بردارید تا رسانا شود) و سعی کنید پین های شماره ۱۶ و ۱۷ را به وسیله این سنجاق اتصال دهید. این کار باعث متصل کردن این دو پین به هم می شود، و PSU را برای شما روشن می کند، و این کار دقیقاً معادل این است که شما دکمه power را بر روی کیس فشار داده اید.
زمانی که گیره کاغذ در جای خودش قرار دارد، شما می توانید کانکتور ATX را به سمت پایین فشار داده و آن را متصل کنید، اما مطمئن شوید که هیچ جسم فلزی را لمس نمی کند. حال PC خود را روشن کنید تا ببینید که آیا PSU کار می کند یا خراب شده است.

– تعمیر
اگر مطمئن شدید که PSU خراب شده است، پس جایگزین کردن آن به این دلیل که رنج آور است کار سختی خواهد بود. بهتر است این کار را مرحله به مرحله انجام دهید. بدنه این منبع را کاملاً از روی کیس کامپیوتر خود جدا کنید و به برچسب روی منبع تغذیه نگاه کنید، زیرا نرخ خروجی برق را به شما نشان می دهد. اگر نرخ خروجی منبع تغذیه شما ۵۵۰W یا کمتر است، منبع تغذیه EVGA Supernova G5 550W با قیمت ۸۰ پوند، یک انتخاب خوب برای جایگزینی خواهد بود. اگر نرخ خروجی منبع تغذیه شما بیشتر از ۵۵۰W است، مدل Corsair RM750i را با قیمت ۱۳۰ پوند تهیه کنید. به یاد داشته باشید از آنجا که این منبع نقش مهمی را در سیستم شما برعهده دارد هرگز منبع تغذیه ارزان قیمت و فاقد برند معتبر را خریداری نکنید. همچنین داخل PC خود عکس بگیرید تا به عنوان مرجع از آن استفاده کنید.
برای خارج کردن منبع تغذیه قدیمی خود ابتدا باید کابل های آن را قطع کنید. دو کابل بر روی مادربورد (یک کانکتور ۲۴ پین، یه علاوه یک کانکتور کمکی ۴ یا ۸ پین)؛ همچنین کانکتورهای SATA بر روی هردیسک، درایو SSD و درایوهای نوری، و یک یا دو کابل منتهی به کارت گرافیک همگی باید خارج شوند. به دنبال مکان های بگردید که کابل های تغذیه به بدنه کیس وصل شده اند، زیرا مجبورید این کابل ها را به وسیله یک قیچی قطع کنید. شاید مجبور باشید که طرف دیگر کیس را نیز باز کنید، زیرا اغلب سازندگان PC در این طرف کیس هم کابل هایی را وصل می کنند تا کابل های محکم نصب شوند.
زمانی که تمامی کابل ها را قطع کردید، پیچ های مربوط به منبع تغذیه را از پشت کیس باز کنید سپس منبع تغذیه را به سمت جلو کشیده و آن بیرون بیاورید. به جهتی که فن PSU اشاره کرده است توجه کنید، تا منبع تغذیه جدید خود را نیز به همان جهت بر روی کیس نصب کنید. این منبع جدید را در کیس قرار دهید و پیچ های آن را ببندید.
حال باید کابل ها را مجدداً وصل کنید. منبع تغذیه هایی که ما به شما توصیه می کنیم همگی ماژولار هستند، یعنی تنها کافی است کابل های ضروری را متصل کنید: دستورالعملی که در جعبه این منبع تغذیه قرار دارد نحوه وصل کردن کابل ها را به شما می آموزد. راهنمای تصویری این دفترچه را دنبال کنید تا بتوانید تمامی کابل های برق را به درستی وصل کنید. نگران نباشید، کانکتورهای برق تنها از یک طریق متصل می شوند، پس امکان ندارد که اشتباه وصل کنید. با اتمام این فرآیند کامپیوتر را روشن کنید.

 

حافظه رم (RAM)

– عیب یابی
مشکلات RAM می توانند واقعاً دردسرساز باشند، و اثرات خرابی آن بسته به نوع مشکل قطعه شما می توانند متفاوت باشند. زمانی که RAM یک مشکل اساسی دارد ممکن است کامپیوتر شما اصلاً روشن نشود، یا شاید فن های شما بچرخند ولی مانیتور شما روشن نشود. این نوع مشکلات معمولاً کم اتفاق می افتند و معمولاً رم های بی کیفیت به این گونه خرابی های ناگهانی دچار می شوند. خوشبختانه هر دو نوع این مشکلات کاملاً سرراست هستند و برطرف می شوند.
اگر کامپیوتر شما کلاً روشن نمی شود، پس مستقیماً به مطالعه قسمت تعمیر رم بپردازید. اگر این مشکلات به صورت تصادفی برای رم شما پیش می آیند، باید یک تست عیب یابی برای حافظه خود اجرا کنید. خوشبختانه ویندوز دارای یک ابزار توکار است که در این قسمت کمک می کند. بر روی منوی Start کلیک کنید و عبارت ‘memory’ را تایپ کنید، سپس گزینه Windows Memory Diagnostic را باز کنید. در جعبه محاوره ای که باز می شود، بر روی گزینه “Restart now and check for problems” کلیک کنید تا کامپیوتر شما از نو روشن شده و به صورت خودکار این مشکلات را بررسی کند. زمانی که این تست کامل شود کامپیوتر خود به خود restart می شود. اگر خطایی یافت شود یک پیام دریافت می کنید که خطا را به شما گزارش می دهد، اگر دریافت نکردید، یعنی RAM شما مشکلی ندارد و مشکل PC شما از جای دیگری است.

– تعمیر
در تمامی لپ تاپ ها و PC ها در صورتی که مشکلی برای رم آن ها ایجاد شود می توانیم آن را برطرف کنیم. ابتدا میزان رم خود را بنویسید. در ویندوز به Control Panel بروید، System سپس Security و مجدداً System را انتخاب کنید، تا رم شما در لیستی در زیر قسمت ‘Installed memory (RAM)’ ظاهر شود. حال شما می توانید رم کامپیوتر خود را ببیند. در PC ها، شما باید قاب کیس را کاملاً باز کنید. در لپ تاپ ها، دسترسی به رم بستگی به این دارد که رم قابل دسترسی باشد یا نه. معمولاً لپ تاپ های اولترا-پرتابل و قابل تبدیل (هم لپ تاپ و هم تبلت) رم خود را به مادربورد وصل کرده اند و هیچ امکانی را برای انجام خدماتی مانند تعویض کردن برای کاربر قرار نداده اند.
در لپ تاپ ها، رم یا در زیر صفحه کلید قرار داده شده است یا در زیر لپ تاپ تعبیه شده است. ابتدا قسمت زیرین لپ تاپ خود را بررسی کنید و به دنبال یک پنل کوچک بگردید. تمامی پیچ های این پنل را باز کنید و سپس پنل را جدا کنید تا رم را مشاهده کنید. اگر در زیر لپ تاپ پنلی وجود نداشته باشد پس احتمالاً رم در زیر صفحه کلید قرار دارد. اگر این صفحه کلید جداشدنی باشد باید در اطراف بورد آن شیارهایی را مشاهده کنید که به اندازه یک پیچ گوشتی فضا دارند. لپ تاپ خود را خاموش کنید، و به آرامی یک پیچ گوشتی مسطح و باریک را در شیارهای اطراف صفحه کلید فرو کنید. برای هریک از این شیارها، از پیچ گوشتی خود به عنوان اهرمی برای آزاد کردن گیره های آن استفاده کنید. صفحه کلید را بدون فشار زیاد و با دقت کامل از مادربورد جدا کنید، و آن را به آرامی در کنار لپ تاپ قرار دهید.
زمانی که رم قابل دیدن شد، یک عکس از آن با استفاده از گوشی خود بگیرید، تا بعداً به یاد داشته باشید که در زمان نصب رم جایگزین آن را بر روی چه شیاری و به چه صورت و در چه جهتی باید نصب کنید. در کامپیوترهای PC اگر شما دو یا چند رم را بخواهید نصب کنید، به احتمال زیاد این رم ها به صورت جفتی نصب می شوند.

اگر PC شما روشن نشد
اگر مشکل شما این است که کامپیوتر شما روشن نمی شود، باید بررسی کنید که آیا واقعاً مشکل از رم است. ابتدا اطراف و لبه های رم را فشار دهید تا مطمئن شوید به درستی در جای خود قرار گرفته است، سپس سعی کنید مجدداً PC خود را روشن کنید. اگر باز هم روشن نشد، به صورت کامل RAM را خارج کنید و رم ها را به صورت تکی تست کنید. این روش تنها زمانی جواب می دهد که شما چند رم بر روی سیستم خود داشته باشید. اگر کامپیوتر شما تنها دارای یک رم است، پس ما توصیه می کنیم که قبل از این که به فکر تعویض رم باشید، ابتدا مشکلات بالقوه و احتمالی را به خوبی بررسی کنید.
ابتدا همانطور که در تصاویر نشان داده شده است رم را خارج کنید. حال پایین ترین شماره شیار رم بر روی مادربورد خود را پیدا کنید. این شماره ها احتمالاً بر روی مادربورد نوشته شده اند، اما برای کسب اطمینان دفترچه راهنمای مادربورد را مطالعه کنید، همچنین دفترچه راهنمای لپ تاپ شما هم همین اطلاعات را در خود خواهد داشت. قطعه رم را در شیاری که شناسایی کرده اید نصب کنید، و موارد نصب را طبق تصاویر مقابل رعایت کنید.
حال کامپیوتر خود را مجدداً روشن کنید. اگر روشن شود، پس مشکل احتمالاً از یک رم دیگر نشأت گرفته است. این روند را تکرار کنید تا این که تمامی رم ها را بررسی کرده باشید و رم خراب را شناسایی کنید. برای جایگزین کردن رم خراب خود نکات زیر را دنبال کنید. اگر کامپیوتر شما باز هم روشن نشد، پس مشکل شما احتمالاً مربوط به مادربورد یا منبع تغذیه (PSU) می باشد.

تعمیر رم بعد از شناسایی یک خطا
اگر در ابزار عیب یابی رم یک خطا پیدا شد، عکس العملی که شما انجام می دهید بستگی به تعدا رم هایی دارد که بر روی سیستم نصب کرده اید. اگر یک رم دارید پس باید آن را عوض کنید. اگر دو رم دارید هردو را تعویض کنید و اگر بیش از دو رم دارید باید بررسی کنید که کدام یک از رم ها مشکل دارند. برای انجام این کار، همه رم ها را طبق دستورالعمل های بر روی شکل از کامپیوتر خود جدا کنید، کمترین شماره شیار را بر روی مادربورد لپ تاپ یا PC خود پیدا کنید. طبق دستورالعمل ها یکی از این رم را نصب کنید، کامپیوتر خود را روشن کنید و این عیب یابی را مجدداً تکرار کنید و برای خود یادداشت کنید که کدام یک از رم ها مشکل دارند. برای سیستم هایی که بیش از چهار رم دارند، زمانی که شما یک رم بی کیفیت نصب کرده اید به دنبال جفت آن باشید، زیرا هردو آن ها باید تعویض شوند. حال شما برای جایگزین کردن رم کامپیوتر خود آماده هستید.
جایگزین کردن RAM
زمانی که شما پی بردید که کدام یک از رم ها را باید تعویض کنید، باید آن را عوض کنید. به رمی که می خواهید آن را عوض کنید نگاه کنید تا بدانید که ظرفیت آن چقدر است و از چه نوعی است، اما اگر مطمئن نیستید می توانید شماره مدل آن را گوگل کنید. باید مطمئن شوید که رم جایگزین شما دارای ظرفیت مدنظر باشد. بیشترین مقدار رم را که دستورالعمل های مربوط به PC به شما گفته است رعایت کنید. راحت ترین روش برای یافتن رم های مناسب و سازگار با سیستم شما استفاده از ابزار Advisor tool (دانلود از سایت uk.crucial.com/gbr/en). با استفاده منوهای آبشاری شما می توانید سازنده PC یا لپ تاپ یا مادربورد خود و شماره مدل آن ها را وارد کنید و لیستی از رم های سازگار با این سیستم را دریافت کنید.
در این مقاله، با توجه به این که به جای ارتقاء، تعمیرات را پوشش می دهیم، راحت ترین کار این است که رمی را برای جایگزینی انتخاب کنید که دقیقاً با رم خراب شما منطبق باشد. پس مجموعه ای از رم ها را با همان ظرفیت و شماره شیار رم انتخاب کنید. نگران قیمت خرید این رم ها نباشید، زیرا گران ترین وحرفه ای ترین رم ها نیز تفاوت کمی را در عملکرد سیستم دارند. در تست های ما رم های ارزان قیمت هم دارای عملکرد خوبی بودند.
زمانی که این رم را انتخاب کردید، آن را به توجه به دستورالعمل هایی که گفتیم نصب کنید. از عکسی که در مراحل قبلی گرفتید به عنوان یک مرجع عینی برای نصب استفاده کنید تا مطمئن شودی که رم را دقیقاً در همان شیاری قرار داده اید که رم معیوب قرار داشته است. زمانی که کامپیوتر خود را روشن می کنید باید به تنظیمات BIOS بروید (این تنظیمات در کامپیوترهای جدیدتر UEFI نام دارد) تا برخی تغییرات را اعمال کنید. این به این دلیل است که کامپیتور به صورت پیش فرض و به دلایل سازگاری، از پایین ترین سرعت رم استفاده می کند. برای اینکه رم شما به صورت بهینه عمل کند باید برخی تنظیمات را در این جا تغییر دهید.
در حالت معمولی برای رفتن به BIOS کلید Del، F10 یا F12 را می زدید، اما بهتر است برای اطمینان منتظر مشاهده کردن یک پیام بر روی صفحه باشید یا اینکه برای جزئیات بیشتر به دفترچه دستورالعمل مراجعه کنید. به دنبال تنظیمات مربوط به حافظه و یک XMP (extreme Memory Profile) باشید. گزینه موردنظر را انتخاب کنید و اولین پروفایل را برای آن برگزینید. تنظیمات را ذخیره کنید و از BIOS خارج شوید، حال رم شما با سرعت بهینه و بیشترین عملکرد ممکن عمل خواهد کرد.

چگونه یک رم را جدا کنیم؟
خارج کردن یک رم بستگی به این دارد که دستگاه شما یک PC یا یک لپ تاپ است. در یک کامپیوتر دسکتاپ باید به دنبال گیره هایی در دو طرف رم بگردید و سپس آن ها را به طرف پایین فشار دهید و رم را جدا کنید (برخی از شیارها در بعضی مادربوردها تنها دارای یک عدد از این گیره ها هستند، پس باز کردن این رم ها ساده تر هم خواهد بود). رم را به صورت عمودی از کیس خارج کنید. همین کار را برای رم های دیگر نیز انجام دهید. در لپ تاپ ها، دو گیره رم را در جهت های مخالف فشار دهید، تا رم شما به صورت خودکار خارج شود. آن را از شیار جدا کنید و همین کار را برای بقیه رم ها نیز تکرار کنید.

چگونه یک رم را نصب کنیم؟
در کامپیوترهای دسکتاپ باید گیره های رم را به سمت پایین فشار دهید تا جا برای رم باز شود. رم را به صورت الاکلنگی در شیار قرار دهید (یعنی ابتدا یک طرف آن، و سپس طرف دیگر آن را فشار دهید) و با فشار آن را در جای مناسب قرار دهید. در رم لپ تاپ ها، شما باید رم را در یک زاویه ۳۰ درجه ای نصب کنید. گیره های آن را آزاد کنید و به آرامی رم را در جای مناسب قرار دهید. درنهایت، از بالای رم فشار وارد کنید تا گیره های آن به صورت خودکار قفل شوند.

 

هارد دیسک/ SSD

– عیب یابی
خطاها و مشکلات اصلی مربوط به هارد دیسک معمولاً به راحتی قابل تشخیص هستند، و زمانی که کامپیوتر شما نتواند این دیسک را پیدا کند یا ویندوز شما بوت نشود، این مشکل واضح است. یک صدای ناگهانی در درون این دیسک ها یکی از این علائم مشکل می باشد. در این وضعیت هیچ کاری از دست شما برنمی آید، و این تخیل سنتی که هارد خود را در درون فریزر قرار دهید، در این جا هیچ کمکی نمی کند. شما باید یک هارد دیسک جدید را بخرید و فایل های پشتیبان داده های خود را باز کنید، و مجدداً ویندوز خود را نصب کنید. اگر نسخه پشتیبان از اطلاعات قبلی خود تهیه نکرده اید، پس تعدادی از فایل های مهم خود را از دست داده اید، و باید هارد دیسک خراب خود را پیش یک متخصص بازیابی اطلاعات ببرید، اما آگاه باشید که این کار هزینه زیادی برای شما دارد.
اگر هارد دیسک شما کار می کند، به این معنی نیست که به زودی خراب نخواهد شد، و اگر برخی از صداهای قابل شنیدن از این هارد خارج شد باید بدانید که به زودی مشکلی برای آن ایجاد خواهد شد. یک صدای ناگهانی به صورت بوق یا صدای شبیه به سنگ زنی از هارد خود بشنوید به این معنی است که یک جای کار می لنگد.
البته این صداها همیشه هم قابل شنیدن نیستند، زیرا حافظهای SSD بدون صدا هستند، پس برای عیب یابی این حافظه ها باید تست های زیادی را به صورت مکرر انجام دهید. فناوری SMART (مخفف عبارت فناوری خودنظارتی، تحلیل و گزارشی) یک فناوری است که به صورت توکار در تمامی هارد دیسک ها و SSD ها تعبیه شده است. بر این اساس هر دیسک می تواند خودش را نظارت کند تا مشکلات پیش آمده در خود را پیدا کند. با استفاده از نرم افزار مناسب شما می توانید اطلاعات مربوط به SMART را بخوانید و در مورد خطای موجود در هارد دیسک خود یک هشدار را دریافت کنید. نرم افزار PassMark DiskCheckup را دانلود و نصب نمایید (www.passmark.com). این برنامه را اجرا کنید، و مشاهده می کنید که همه هارد دیسک های شما در زیر قسمت ‘SMART-enabled Devices’ لیست خواهند شد. یکی از این هارد دیسک ها را انتخاب کنید و بر روی سربرگ SMART Info کلیک کنید. باید همه مقادیر این قسمت برچسب ‘OK’ داشته باشند. اگر در این جا هشداری را مشاهده کردید، پس این نشانه ای است که هارد دیسک شما در حال از بین رفتن است. باید اطلاعات این هارد را پشتیبان گیری کرده و آن را عوض کنید.

-تعمیر
تمامی هارد دیسک های موجود در سیستم های دسکتاپ قابل جایگزینی هستند، و حتی بسیاری از هاردهای لپ تاپ نیز دارای این قابلیت هستند. استثناهای بزرگ در این زمینه دستگاه های اولترا-پرتابل و دستگاه های ۲-in-1 هستند زیرا معمولاً حافظه های SSD به مادربورد چسبیده است و برای جایگزین کردن آن باید با دقت در یک تعمیرگاه تخصصی یا توسط سازنده آن، بر روی آن کار شود.  اگر تست عیب یابی SMART شما هیچ خطایی را به شما نشان نداد، پس احتمالاً صداهای مزاحمی که از این دیسک شنیده بودید ناشی از لرزش های دیسک های مکانیکی این حافظه است. این لرزش ها به شدت بر روی کامپیوترهای PC تاثیر می گذارد. برای تلاش برای برطرف کردن این مشکل، می توانید PC خود را در صورتی که پشت به یک میز قرار داده شده باشد جابه جا کنید. اگر این کار هم کمکی نکرد، آنگاه قاب کیس خود را باز کنید و هارد خود را در داخل کیس محکم کنید. این محکم کردن ممکن است توسط پیچ های استاندارد، پیچ های انگشتی یا پیچ های فشاری انجام شود.
و اگر در تست عیب یابی SMART خطایی را پیدا کردید آنگاه هارد را جایگزین کنید و اطلاعات هارد قدیمی خود را به هارد جدید منتقل کنید. اگر هارد دیسک شما به طور کامل از کار افتاده است، شما باید این هارد را کاملاً عوض کنید و ویندوز خود را از ابتدا بر روی ان نصب کنید. نحوه انجام این کار هم بستگی به این دارد که شما این کار را بر روی یک لپ تاپ یا یک PC انجام می دهید.

یک هارد دیسک دسکتاپ را جایگزین کنید
جایگزین کردن یک درایو کامپیوتر در دسکتاپ آسان تر است، زیرا شما دارای یک کابل SATA برای جدا کردن هستید. اگر شما دارای یک کامپیوتر دسکتاپ هستید باید هارد دیسک یا حافظه SSD را خریداری کنید تا با آن جایگزین کنید. اگر می خواهید یک هارد درایو را که هنوز کار می کند ولی تست SMART را با موفقیت پشت سر نگذاشته است، راحت ترین کار این است که هاردی را خریداری کنید که نسبت به ظرفیت این هارد، ظرفیت مساوی یا بیشتر داشته باشد. شما می توانید این میزان ظرفیت را با رفتن به Computer در ویندوز، راست کلیک کردن بر روی هارد دیسک خود، و انتخاب Properties ببینید. در کادر محاوره ای که ظاهر خواهد شد می توانید قسمت ‘Used space’ را مشاهده کنید. اگر هارد دیسکی را خریداری کنید که ظرفیت کمتر از این هارد داشته باشد، شما باید برخی از فایل ها را پاک کنید تا بتوانید از ابزار Clone استفاده کنید.
اگر دیسک قدیمی شما قادر به انجام این کار نبود، شما می توانید هر هاردی را با اندازه دلخواه خریداری کنید. به عنوان یک توصیه یک هارد ۳٫۵inch 1TB WD Blue که قیمت ۴۵ پوند دارد و یک هارد ۲TB WD Blue با قیمت حدودا ۶۳ پوند گزینه های مناسبی هستند. یک هارد ۲۵۶GB 2.5inch Samsung 850 Pro SATA SSD در حدود ۱۲۰ پوند قیمت دارد.
زمانی که این هارد یا SSD را تهیه کردید باید آن را به وسیله یک کابل SATA به مادربورد وصل کنید. اگر هارد دیسک قدیمی شما از بین رفته است، کافی است آن را خارج کنید و از کابل های آن برای وصل کردن یک هارد جدید استفاده کنید و سپس یک ویندوز را از اول نصب کنید. اگر نیاز به تکثیر کردن هارد قدیمی خود دارید، پس باید هر دو هارد جدید و قدیم را به صورت همزمان به مادربورد وصل کنید. اگر کابل اضافی و زاپاس برای این کار ندارید، قرض گرفتن یکی از این کابل ها از یک درایو نوری مشکلی ایجاد نمی کند. فعلاً به فکر بستن هارد نباشید و آن را موقتاً در قاب قرار دهید تا کپی تمام شود.
کامپیوتر خود را روشن کنید و سپس برای کپی کردن اطلاعات از روی هارد قدیمی بر روی هارد جدید از دستورالعمل های مربوطه پیروی کنید. پس از اتمام این فرآیند، دیسک قدیمی خود را خارج کنید و هارد جدید را در جای خود نصب کنید. فراموش نکنید که اگر برای استفاده از یک کابل اضافی درایو نوری خود را قطع کرده اید مجدداً آن را وصل کنید.

جایگزین کردن یک هارد دیسک لپ تاپ
جایگزین کردن یک هارد در یک لپ تاپ کمی سخت است. ابتدا، باید این دیسک را پیدا کنید. اگر لپ تاپ شما دارای یک هارد قابل جایگزینی باشد این هارد در پشت صفحه اصلی آن در زیر لپ تاپ قرار خواهد داشت. معمولاً حفاظ مربوط به آن با یک یا دو پیچ بسته شده است. تمامی پیچ های موجود در آن ناحیه را باز کنید و دیسک را خارج کنید. شاید برای این کار لازم باشد که کابل SATA را از مادربورد جدا کنید. اگر این دیسک را مشاهده کردید آن را جدا کنید و بیرون بکشید.
حال ضخامت این درایو را اندازه گیری کنید: این بیشترین مقدار ضخامت هر درایو است که تعیین می کند چه چیزی را می توانید نصب کنید. معمولاً اکثر حافظه های SSD در اکثر لپ تاپ ها به سادگی جای می گیرند، اما برخی از هاردهای ضخیم تر ممکن است در لپ تاپ ها جای نگیرند. به عنوان یک راهنمایی، می توانید یک درایو با ضخامت بین ۷ تا ۹٫۵ میلی متر را انتخاب کنید.
شما می توانید درایوی را انتخاب کنید که از درایو قبلی شما نازک تر است. اگر لپ تاپ شما فاقد محفظه است، یک دیسک نازک تر ممکن است به صورت مناسب در لپ تاپ جا نشود و شما باید یک محفظه هارد دیسک را با قیمت ۵ پوند خریداری کنید. این محفظه برای جای گرفتن درایو فضایی را باز می کند.
اگر هارد درایو لپ تاپ شما کار می کند، درایو جدید شما باید از نظر اندازه حافظه ذخیره سازی با همان میزان یا بیشتر از آن باشد. شما می توانید از طریق گزینه Properties در Computer ببینید. در جعبه ای که ظاهر می شود شما فضای استفاده شده یا همان ‘Used space’ را مشاهده خواهید کرد. اگر هاردی را با اندازه حافظه کمتر خریداری کنید آن گاه مجبور خواهید شد که برخی از فایل ها را پاک کرده یا در جای دیگری پشتیبان گیری کنید تا بتوانید ابزار clone را بر روی آن نصب کنید.
اگر هارد دیسک لپ تاپ شما خراب شده است، شما می توانید آن را با درایوی با هر اندازه ای جایگزین کنید، و سپس مجبور خواهید بود که ویندوز را مجدداً نصب کنید. اگر قصد تکثیر کردن هارد خود را دارید، نیاز به یک تبدیل USB-to-SATA هم برای این کار دارید. درایوهای مدل StarTech External Hard Drive Docking Station با اندازه ۲٫۵ inch انتخاب خوبی برای شما خواهند بود.
زمانی که هارد درایو جدید به دست شما رسید، هارد دیسک جدید خود را به لپ تاپ وصل کرده و پیچ های آن را ببندید. سپس با دنبال کردن دستورالعمل ها تکثیر را انجام دهید. با اتمام این کار، حال باید هارد دیسک قدیمی خود را خارج کنید و آن را با هارد جدید جایگزین کنید. اگر دیسک قدیمی شما خراب شده است، آن را تعویض کنید و بعد از نصب هارد جدید ویندوز را مجدداً نصب کنید.

 

مادربورد/ MotherBoard

-عیب یابی
مشکل موجود در یک مادربورد از سخت ترین عیب یابی های موجود در یک کامپیوتر است، زیرا نشانه های آن شبیه به دیگر مشکلات در سیستم می باشند. معمولاً اگر مشکلی در مادربورد شما وجود داشته باشد، کامپیوتر شما یا روشن نمی شود یا این که با یک صفحه نمایش خاموش مواجه خواهید شد. با توجه به این که جایگزین کردن مادربورد کاری هزینه دار است، بهتر است اول دیگر مشکلات را بررسی کنید.
با دنبال کردن توصیه های ما در زمینه عیب یابی مربوط به رم، منبع تغذیه برق، کارت گرافیک، پردازنده و مانیتور در این مقاله، می توانید این مشکلات احتمالی را بررسی کنید. اگر بررسی این موارد مشکل را برطرف نکرد، پس قطعاً مشکل از مادربورد شما می باشد.

-تعمیر
ابتدا سعی کنید قاب کیس را باز کنید و تمامی کارت های توسعه را از روی مادربورد جدا کنید (همچنین اگر کارت گرافیک نیز دارید آن را نیز جدا کنید). برای باز کردن کارت گرافیک، باید گیره های آن را باز کنید و آن را بیرون بکشید. آن گاه تمامی دستگاه های خارجی اعم از صفحه کلید، ماوس، پرینتر و مانیتور را نیز خارج کنید. آن گاه کامپیوتر خود را روشن کنید، اگر بوت انجام شد پس مشکل از یکی از کارت های توسعه یا دستگاه های خارجی شما بوده است. سپس کامپیوتر خود را خاموش کنید، سپس دستگاه های خارجی را مجدداً یکی یکی وصل کنید، تا بدانید که کدام یک از آن ها مشکل را ایجاد کرده است. سپس کارت های توسعه خود را دوباره نصب کنید و یکی یکی این کار را انجام دهید. این کارت ها را به نوبت در شیارهای آن ها قرار داده و گیره آن ها را ببندید. کامپیوتر را روشن کنید تا بدانید مشکل از کدام کارت توسعه است.
اگر بازهم نتوانید مشکل را حل کنید، پس بهتر است CMOS خود را ریست کنید. این کار تمامی تنظیمات BIOS را به حالت اول برمی گرداند پس بعد از این کار باید این تنظمیات را مجدداً پیکربندی کنید. برای این کار باید دفترچه راهنمای مادربورد خود را داشته باشید. برای این کار به دنبال دکمه مربوط به ریست بگردید و بعد از یافتن آن را فشار داده و نگه دارید. حال دکمه power کامپیوتر خود را فشار دهید. ممکن است فن ها کمی بچرخند، اما کامپیوتر شما درواقع روشن نمی شود. حال باتری CMOS را به جای خود برگردانید، یا این که دکمه ای را که فشار داده اید رها کنید.
حال کامپیوتر خود را روشن کنید، اگر مشکلی نداشت، باید تنظیمات BIOS خود را مجدداً پیکربندی کنید. اگر مشکل برطرف نشد، آنگاه باید مادربورد خود را باید عوض کنید. برای این تعویض، شما باید مدل و شماره مادربورد قدیمی خود را بدانید. این عبارت ها باید بر روی خود بورد با خط درشت نوشته باشد ولی اگر هم نباشد این اعداد را بر روی دفترچه راهنمای آن پیدا خواهید کرد. راحت ترین کار این است که به دنبال برندهای معتبر برای تعویض بگردید، اگر این انتخاب برای شما سخت است، پس پس بهتر است شماره و مدل این بورد را گوگل کنید تا در سایت سازنده آن بوردهای دیگری را پیدا کنید. شما باید نوع سوکت، مانند LGA1151 برای اینتل، نوع چیپست استفاده شده، و اندازه بورد (مانند ATX یا microATX) را یادداشت کنید. بعداً می توانید از این اطلاعات برای پیدا کردن مادربورد مناسب از یک سازنده دیگر استفاده کنید. قبل از این که مادربورد را خریداری کنید، به وب سایت سازنده آن سری بزنید تا مطمئن شوید که مدلی که انتخاب کرده اید با پردازنده شما سازگاری داشته باشد.
برای خارج کردن مادربورد باید تمامی کابل هایی را که به آن وصل کرده اید جدا کنید، بعد از انجام این کار، باید پیچ هایی را که این مادربورد را در جای خود نگه داشته است باز کنید. به خوبی به دنبال این پیچ بگردید تا چیزی را جا نیندازید. با انجام این کار، مادربورد شل و رها خواهد شد، این بورد را به سمت جلوی کیس بکشید و آن را جدا کنید. راهنمایی های مربوط به رم را دنبال کنید و CPU را نیز به آرامی از آن خارج کنید. درنهایت، مادربورد جدید خود را باز کنید و قاب پشتی آن را باز کنید، تا بدانید که چگونه و در چه جهتی نصب می شود، آن گاه آن را در مکان خود فشار دهید تا در جای خود قرار گیرد.
مادربورد جدید را به سمت عقب کیس فشار دهید تا پورت های آن از قسمت پشتی کیس خارج شود. آن را در جای خود محکم کنید. سپس رم و پردازنده را به درستی در جای خود نصب کنید و تمامی کابل های موجود در کیس را مجدداً نصب کنید، و کامپیوتر را روشن کنید تا بتوانید تنظیمات BIOS را مجدداً پیکربندی کنید.

 

پردازنده/ CPU

-عیب یابی
برای یک پردازنده یا CPU بعید است که به صورت کامل از کار بیفتد. زمانی که این اتفاق رخ دهد کامپیوتر شما شروع به بوق زدن می کند: وب سایت سازدنده آن را باز کنید یا دفترچه راهنمای آن را مطالعه کنید تا بدانید این کدهای صوتی به چه معنایی هستند. اگر PC شما اصلاً روشن نمی شود و هیچ صدایی هم از آن خارج نمی شود، پس احتمالاً مشکل از مادربورد است، پس قسمت تعمیر مادربورد را در صفحات قبلی مطالعه کنید. اگر قادر به پیدا کردن مشکل در مادربورد نبودید، راهنمای زیر را دنبال کنید تا با خارج کردن CPU کامپیوتر خود را روشن کنید. اگر کامپیوتر شما صدای بوق بدهد، پس احتمالاً مشکل از CPU است، اگر بوق نزند، به احتمال زیاد مادربورد شما از بین رفته است.

– تعمیر
جایگزین کردن یک CPU کار آسانی است، البته باید همان مدل از همان نوع را خریداری کنید. اگر یک مدل متفاوت را خریداری کنید، پس باید مطمئن شوید که این مادربورد با قطعات شما سازگار است. برای کسب این اطمینان وب سایت سازنده مادربورد را ملاحظه فرمایید. برای خارج کردن CPU باید ابتدا فن آن را خارج کنید. این مرحله بسته به این که شما پردازنده اینتل یا پردازنده AMD داشته باشید، با هم فرق دارد.

CPU های اینتل
برای یک پردازنده از کمپانی اینتل، از یک پیچ گوشتی استفاده کنید تا گیره های فن را در جهتی که فلش های آن نشان داده است بچرخانید. گیره ها را به سمت بالا بکشید و قسمت انتقال دهنده گرما و فن را با هم خارج کنید. اهرم روی پردازنده را به سمت بالا آزاد کنید و پردازنده را از جای خود خارج کنید. حال، با توجه به شیاری که در یکی از گوشه های مکان قرار گرفتن پردازنده وجود دارد و به شکل مثلثی قرار داده شده است تا اشتباهی نصب نکنید، پردازنده جدید خود را در آن قرار دهید. اهرم روی آن را بر روی آن ببندید. حال باید فن و فن را بر روی پردازنده نصب کنید. برای استفاده از این کار مطمئن شوید که پایه های فن شما در جهت مخالف با جهت های نشان داده شده باشد، سپس فن را بر روی پردازنده قرار دهید، گیره ها را با دقت محکم کنید.

AMD CPU
در CPU های کمپانی AMD، برای خارج کردن فن، دسته مربوط به آن را به طرف بالا بکشید. حال می توانید گیره مربوط به آن را قسمت بالای پردازنده خلاص کنید. فن خنک کننده را به آرامی بالا بکشید و سپس برای آزاد کردن گیره های پایینی فن کمی آن را تکان داده و گیره را بچرخانید. بعد از این آن را خارج کردید می توانید با آزاد کردن اهرم بر روی پردازنده، این پردازنده را خارج کنید و سپس با خرید یک پردازنده مناسب این کار را تکرار کرده و اهرم را ببندید و فن را بر روی آن قرار دهید.
پردازنده شما باید یک خنک کننده جدید داشته باشد و بر روی خود دارای یک اهرم گرمایی باشد. برای متصل کردن این، اهرم آن را بالا بکشید، گیره ها را به طرف مخالف جهت های نشان داده شده بر روی آن بچرخانید تا آزاد شود سپس فن خنک کننده را بر روی پردازنده قرار دهید. و  به دقت فن را محکم در جای خود ببندید و کار تمام است. در هر دو فن های AMD و اینتل مطمئن شوید که کابل برق فن خنک کننده به منبع برق CPU بر روی مادربورد متصل کنید. حال کامپیوتر خود را روشن کنید و BIOS خود را مجدداً پیکربندی کنید.

 

کابل‌های شل

– عیب یابی
کابل هایی که در درون کامپیوتر شما وجود دارند عموماً محکم نگه داشته شده اند، اما لرزش ها و استفاده های مداوم در طول زمان این کابل ها را شل می کند. اگر با مشکلات ناگهانی در کامپیوتر خود مواجه می شوید یا پی برده اید که یک دستگاه در سیستم شما فعال نشده‌است، ممکن است مشکل از یک کابل شل باشد.

-تعمیر
کامپیوتر خود را خاموش کنید و قاب کیس را از آن جدا کنید. تمامی کابل هایی را که از منبع تغذیه سرچشمه گرفته اند دنبال کنید و آن ها در سوکت های مربوط به خود قرار دهید. فشار را به اندازه ای به آن ها وارد کنید که آسیبی به قطعات شما وارد نشود. این کابل ها شامل دو کابل برای مادربورد، کابل های برق برای هارد دیسک ها و درایوهای نوری، و معمولاً یک کابل برق برای کارت گرافیک است.
سپس کابل های SATA را پیدا کنید. این کابل ها از یک طرف به مادربورد وصل می شود و از طرف دیگر به یک هارد دیسک یا یک درایو نوری متصل می شوند. مطمئن شوید که این کابل ها به صورت مناسب و کامل در جای خود فرو رفته اند. USB ها و پورت های صدای جلوی کیس بر روی مادربورد متصل می شوند، پس اطمینان حاصل کنید که این کابل ها به صورت محکم بسته شده باشند. در نهایت کابل اتصال فن ها که معمولا بر روی مادربورد یا گاهی ممکن است مستقیم به منبع تغذیه شما متصل ‌شود، را تعقیب کنید تا مطمئن شوید که در جای مناسب وصل شده اند.

 

 

نمایشگر / کارت گرافیک

-عیب یابی
اگر نمایشگر شما روشن نمی شود اما می توانید صدای روشن شدن آن بشنوید، پس شما با یکی از مزاحم ترین و بدترین مشکلات کامپیوتر مواجه هستید. بدون مشاهده صفحه نمایش قادر به دیدن هیچ پیام خطا یا هیچ گونه کمکی نخواهید بود. ممکن است مشکل از مانیتور (نمایشگر) یا PC شما باشد.
بررسی کنید که مانیتور شما به منبع برق متصل باشد، اگر متصل نبود، جای پریز آن را عوض کنید. زمانی که مانیتور روشن می شود سعی کنید آن را به یک PC دیگر، مثلاً کامپیوتر دوستتان، وصل کنید. اگر آن جا هم کار نکرد یک کابل مانیتور دیگر را امتحان کنید. اگر بازهم کار نکرد، شما نیاز به یک مانیتور جدید دارید. اگر مانیتور و کابل شما درست کار کردند، مشکل از PC شما خواهد بود.

-تعمیر
یک اتصال شل در درون کیس کامپیوتر شما می تواند مشکلاتی را برای آن ایجاد کند. در حالی که کیس را باز کرده اید، به آرامی کارت گرافیک را به سمت پایین فشار دهید (اگر کارت گرافیک دارید)، و این کار را برای تمامی کارت های توسعه تکرار کنید. اطمینان حاصل کنید که شما دارای یک جفت بلندگو یا هدفون باشید و آن را به PC خود وصل کنید تا در صورتی که کامپیوتر روشن شد صدای آن را بشنوید. اگر مانیتور روشن شد به صدای بالا آمدن ویندوز گوش فرادهید. اگر این صدا را شنیدید پس مشکل شما از گرافیک است. این مشکل می تواند مربوط به کارت گرافیک یا خروجی گرافیک بر روی مادربورد باشد.
اولین کاری که می توانید انجام دهید این است که یک خروجی مشابه را بر روی کامپیوتر خود امتحان کنید، مثلاً یکی از خروجی های VGA یا HDMI را تست کنید. اگر مانیتور شما تنها دارای یک ورودی از نوع DVI است، پس با چند پوند هزینه کردن یک تبدیل HDMI-to-DVI خریداری کنید. همچنین می توانید کامپیوتر خود را به وسیله پورت HDMI به یک LCD وصل کنید. اگر نتیجه بخش بود، کار شما تمام است.
اگر نتیجه نگرفتید آنگاه انتخاب های بعدی بستگی به PC شما خواهد داشت. اگر شما دارای یک کارت گرافیک هستید اما مادربورد شما دارای خروجی های ویدئویی است، می توانید کارت گرافیک را خارج کنید. بغل قاب کیس را باز کنید. گیره های کارت گرافیک را آزاد کرده و آن را از جای آن بیرون بکشید. هر گونه کابل برقی را که به کارت گرافیک وصل شده است خارج کنید (این کابل ها نیز دارای یک گیره هستند که برای باز کردن آن ها باید آن ها را ابتدا فشار دهید و سپس بکشید). حال مانیتور خود را به یکی از خروجی های مادربورد خود وصل کنید و PC را روشن کنید. اگر تصویری را مشاهده کردید پس مشکل از کارت گرافیک شما بوده است. شما می توانید همین مدل از کارت گرافیک را مجدداً خریداری کنید (این مدل بر روی خود کارت نوشته شده است)، یا اینکه می توانید گزینه سریعتر و پیشرفته تری را انتخاب کنید.
اگر شما کارت گرافیک بر روی سیستم خود ندارید، می توانید یک کارت را بر روی آن امتحان کنید. یک کارت ساده و ابتدایی خیلی ارزان است، کارت گرافیک مدل XFX HD 5450 هزینه ای برابر با ۲۳ پوند دارد. بعد از خرید این کارت بغل قاب کیس را باز کنید و کارت گرافیک جدید را در شیار PCI-E x16 نصب کنید. برای این کار باید گیره های کارت گرافیک را آزاد کرده و ورق آهنی پشت کیس در مقابل خروجی این کارت را از کیس جدا کنید. این کارت را محکم فشار دهید تا به خوبی در جای خود قرار گیرد. این کار گرافیک نیازی به برق اضافی ندارد پس نیازی به وصل کردن کابلی به آن نیست. حال مانیتور را به خروجی کارت گرافیک جدید وصل کنید و PC را روشن کنید. اگر بازهم کار نکرد، باید سیستم را در اختیار یک متخصص قرار دهید تا آن را بررسی کند، زیرا ممکن است مشکل از مادربورد، منبع تغذیه، پردازنده و یا رم شما باشد.

 

تنظیمات معیوب در BIOS

-عیب یابی
اگر کامپیوتر شما نمی تواند هارد دیسک مناسب را برای بوت کردن پیدا کند، این کار را با صدا انجام می دهد یا این که خطای ‘checksum error’ را به شما نشان می دهد، ممکن است BIOS شما به خوبی تنظیم نشده باشد. این مسئله مخصوصاً در زمانی اتفاق می‌افتد که باتری مادربورد شما به تازگی خراب یا تعویض شده باشد.

-تعمیر
کامپیوتر خود را restart کنید و وارد قسمت BIOS شوید. دفترچه راهنمای مادربورد نحوه وارد شدن به این قسمت را به شما می گوید اما معمولاً رایج ترین دکمه همان Delete، F2 و F10 هستند. هر BIOS نسبت به بقیه دارای یک چینش و ظاهر متفاوت است و BIOS های مدرن دارای یک رابط گرافیکی هستند که شما می توانید آن را توسط یک ماوس کنترل کنید. با این حال، اکثر آن ها برای تنظیمات نام های یکسانی را دارند، پس شما می توانید توصیه های مارا دنبال کنید، اما بهتر است برای گرفتن راهنمایی های دقیق تر به دفترچه راهنمای مادربورد خود مراجعه کنید.
ابتدا اولویت بندی درایو بوت خود را انتخاب کنید، که معمولاً در منوی Boot قرار داده شده است. این کار، بوت کردن دستگاه شما را به ترتیب از اولین، دومین، و غیره را مرتب می کند. معمولاً ما شاهد دستگاه های جداشدنی (به عبارت دیگر درایوهای USB) در اولین سطر این لیست هستیم، بعد از آن درایوهای نوری قرار دارند و سپس هارد دیسک اصلی شما قرار گرفته است. شما می توانید با استفاده از جهت ها روی صفحه کلید خود این گزینه ها را جابه جا کنید و با enter یکی را انتخاب کنید.
مطمئن شوید که در این جا هارد دیسک اصلی شما به عنوان اولین هارد دیسک شما در لیست قرار گرفته است، که به احتمال در سومین مکان این لیست قرار دارد. هارد دیسک ها به تفکیک سازنده و مدل آن ها در تنظیمات BIOS ظاهر می شوند.
برخی از BIOS ها همه هارد دیسک ها را در این لیست قرار نمی دهند و دارای یک منوی ثانویه اولویت بندی به نام Secondary Hard Disk Priority هستند. در این منو شما باید هارد دیسک اصلی خود را به عنوان اولین گزینه انتخاب کنید. خواهید دید که ترتیب در منوی Boot Device Priority به درستی نشان داده شده است. اگر پی بردید که در حین بوت شدن، ویندوز ناقص شده است، ممکن است به این دلیل باشد که کابل های SATA به خوبی پیکربندی نشده اند. به منوی اصلی بروید و منوی Storage Configuration را پیدا کنید. اگر گزینه ای برای پیکربندی کردن پورت های SATA تحت عنوان IDE مشاهده کردید این گزینه را به AHCI تغییر دهید.
شاید مجبور به ریست کردن تنظیمات RAM خود باشید. به دنبال تنظیمات XMP بگردید. این گزینه را انتخاب کنید و اولین پروفایل را انتخاب کنید. این کار رم شما را به گونه ای تنظیم می کند که با بالاترین سرعت ممکن عمل کند. درنهایت، اگر صدای کامپیوتر شما خیلی زیاد است، ممکن است مشکل از مدیریت قدرت فن باشد. به منوی Power بروید و گزینه Hardware Monitor را پیدا کنید. در این جا باید برخی از گزینه های مربوط به Fan Control را مشاهده کنید. با فعال کردن این گزینه ها قادر به انتخاب یک پروفایل خواهید بود. به پایین ترین حالت صدا یعنی Silent رفته و آن را برگزینید. حال PC شما به صورت خودکار سرعت فن را براساس میزان دمای قطعات داخلی کنترل می کند، و همه چیز را خنک و بی صدا نگه می دارد. حال Exit را بزنید و گزینه Save changes را بزنید.

 

باتری مادربورد

-عیب یابی
به برخی دلایل، سازندگان PC ها هرگز قادر به ساختن یک BIOS با حافظه ذخیره سازی دائمی نبوده اند. در عوض یک باتری را بر روی سیستم قرار داده اند تا تنظیمات مربوط به BIOS شما را ماندگار کند. زمانی که انرژی این باتری تمام شود، احتمالاً در زمان روشن کردن سیستم خود یک پیام ‘checksum error’ دریافت می کنید. همچنین پیامی را مشاهده خواهید کرد که از شما درخواست پیکربندی کردن تنظیمات BIOS به صورت دستی می کند.

-تعمیر
این مشکل به سادگی برطرف می شود. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که باتری را تعویض کنید، و این کار با هزینه بسیار کم و راحت صورت خواهد گرفت. در عمل هر مادربوردی که ما دیده ایم از یک باتری CR2032 استفاده می کند که قیمت این باتری ۱٫۲۵ پوند در ازای دو عدد است.
قاب کیس خود را از یک طرف باز کنید و به دنبال این باتری بگردید. دو نوع از نگه دارنده ها در این باتری وجود دارند. اکثر این محفظ ها از یک نوع رایج با یک گیره فنری هستند. این گیره را با انگشت شصت خود بکشید و باتری خودش به بیرون پرتاب می شود. باتری جدی را در جای آن قرار دهید و قطب مثبت آن را در بالا قرار دهید. نوع دیگر از این نگه دارند در بالای خود دارای یک گیره است. از یک پیچ گوشتی کوچک و باریک استفاده کنید تا باتری را به طرف جلو فشار دهید و از زیر این گیره ثابت آن را خارج کنید. بازهم باتری جدید را به گونه ای قرار دهید که قطب مثبت در بالا قرار بگیرد. حال کامپیوتر خود را روشن کنید و طبق گفته های قبلی در این مقاله تنظیمات BIOS را پیکربندی کنید.
برای افزایش طول عمر این باتری جدید، کابل برق کامپیوتر خود را در سوکت برق باقی بگذارید تا این که BIOS بتواند از برق شبکه خانه شما استفاده کند و باتری صرفه جویی شود. این کار برق بسیار کمی را مصرف می کند ولی شما از این گونه عیب یابی های ریز و وقت گیر خلاص خواهد کرد.

 

پورت‌های USB جلوی کیس

-عیب یابی
USB هایی که به صورت پورت بر روی قسمت روبه روی یک کیس قرار دارند استفاده را برای ما آسان کرده اند اما ممکن است مشکلاتی را نیز ایجاد کنند، برای مثال، اگر دیگر قادر به دستگاه های USB ورودی نباشند این یک مشکل است. این پورت های جلو می توانند مشکلات زیادی را با دستگاه های ولتاژ بالا مانند یک هارد دیسک، داشته باشند. برای بررسی کردن، یک دستگاه با ولتاژ پایین مانند یک ماوس را در یکی از این پورت های جلوی کیس خود وارد کنید. اگر کار نکرد، اما USB های پشتی شما کار کردند، پس به احتمال زیاد این مشکل مربوط به مسائل اتصال به اینترنت است.

 

-تعمیر
کامپیوتر خود را خاموش کرده و کابل آن را از پریز برق جدا کنید. دکمه Power کامپیوتر خود را فشار داده و سی ثانیه نگه دارید تا باقی ماند برق موجود در قطعات آن خارج شوند و سپس قسمت لخت و رنگ نشده از رادیاتور را لمس کنید تا همه بارهای ساکن بدن شما تخلیه شوند.
یک طرف از قاب کیس سیستم خود را باز کنید و کابل USB را پیدا کنید، که بر روی یک پورت روی مادربورد شما متصل شده است (این پورت با برچسب USB مشخص شده است). با فشار دادن به وسیله دست خود اطمینان حاصل کنید که این کانکتور به خوبی وصل شده است. زمانی که این کار را انجام دادید، کامپیوتر را روشن کنید و USB را مجدداً چک کنید. اگر بازهم کار نکرد ممکن است مشکل از درایور شما باشد.

 

تمامی پورت‌های USB

-عیب یابی
پورت های USB (عقب و جلو) که قادر به شناسایی هیچ گونه دستگاهی نیستند احتمال دارای مشکل درایورهای فاسد شده هستند.

 

-تعمیر
راه حل این مشکل این است که از ویندوز استفاده کنید تا از نو دستگاه های شما را کشف کند. ابتدا تمامی فایل های باز خود را ذخیره کرده و تمامی برنامه های باز را ببندید. در منوی Start عبارت ‘device’ را جستجو کنید و گزینه Device Manager را از این قسمت اجرا کنید. قسمت Universal Serial Bus را گسترش دهید و به دنبال هر گزینه ای که در نام خود دارای عبارت ‘Host Controller’ است بگردید، زیرا دستگاه هایی وجود دارند که USB های کامپیوتر شما را کنترل می کنند. ر
بر روی یک USB-controller راست کلیک کنید و گزینه Uninstall را انتخاب کنید، سپس بر روی OK در جعبه محاوره ای برای تایید این فرآیند کلیک کنید. به یاد داشته باشید که کدام یک از آن ها را حذف کرده اید. زمانی که شما USB controller را که ماوس و صفحه کلید شما به آن متصل است حذف کرده باشید، این دو دستگاه دیگر عمل نخواهند کرد و شما کنترل روی PC خود را از دست خواهید داد.
صبر کنید تا با پیامی مواجه شوید که از شما می خواهد کامپیوتر خود را restart کنید و سپس کلید reset بر روی PC خود را فشار دهید. بعد از restart شدن کامپیوتر شما به صورت خودکار مجدداً USB های شما را کشف می کند. زمانی که ویندوز باز شد همین روند بالا را  برای تمامی USB controller هایی که حذف نکرده اید انجام دهید، و سپس بازهم کامپیوتر خود را restart کنید.

 

آپدیت ویندوز

-عیب یابی
اگر Windows Update اجرا نمی شود، پس کامپیوتر شما ممکن است به تدریج غیرقابل استفاده شده و از بین برود. اگر شما به Control Panel بروید گزینه Windows Update را انتخاب کنید و ببینید که بر روی دانلود آپدیت ها گیر کرده است، حتی بعد از ساعت ها این دانلود در حال انجام است، پس مشکل از شما می باشد.

 

-تعمیر
ابتدا ما توصیه می کنیم زمان هایی را برای نصب آپدیت ها تعیین کنید، زیرا آپدیت های پرحجم ممکن است نیاز به ساعت ها وقت برای دانلود و نصب شدن داشته باشند. با این حال، اگر دانلود های شما برای مدت یک ساعت یا بیشتر گیر کرده است، مشکلی برای شما به وجود آمده است. اولین گزینه ای که باید امتحان کنید این است که فایل های فاسد شده سیستمی را تعمیر کنید.
اگر ویندوز هنوز هم آپدیت ها را دانلود نمی کند، احتمالاً مشکل از فاسد شدن فایل ها در جای دیگری است. راحت ترین روش برای برطرف کردن چنین مشکلاتی استفاده از برنامه Windows Update Troubleshooter است. این ابزار مفید را دانلود و نصب نمایید تا به صورت خودکار سیستم شما را اسکن کند. زمانی که شما برای اولین بار این ابزار عیب یاب را اجرا کنید، ممکن این ابزار پیامی را به شما نشان دهد که به شما بگوید ‘fixes are more likely to be found running as an Administrator’ یعنی ادمین راحت تر قادر به پیدا کردن این مشکلات است. بر روی Yes کلیک کنید تا برنامه در حالت Administrator مجدداً شروع به کار کند. زمانی که مشکلات یافت شدند، از شما پرسیده می شود که می خواهید این مشکلات برطرف شوند. ما توصیه می کنیم که هر گونه مشکلی پیدا شد سریعاً به برطرف کردن آن (fix کردن) با زدن Yes رضایت دهید.

 

فایل‌های آسیب‌دیده و خراب در سیستم

-عیب یابی
فایل های آسیب‌دیده استارتاپ به راحتی قابل تشخیص هستند زیرا کامپیوتر شما در زمان استارتاپ (شروع به کار ویندوز) گیر می کند و ممکن است در یک حلقه به صورت پی در پی روشن شود، به مشکل برخورد کند و مجدداً خاموش شود. اما آسیب‌دیدن این فایل می تواند منجر به مشکل‌دار شدن PC شما شود و به صورت تصادفی هنگ کند. اگر در صورت بروز مشکلی در سیستم شما، دستورالعمل های مربوط به عیب یابی دیگر قطعات را دنبال کرده اید و به نتیجه ای نرسیده اید، پس باید سعی در تعمیر کردن فایل های آسیب‌دیده سیستم خود کنید.

-تعمیر
ویندوز بعد از مواجه شدن با دو راه‌اندازی ناموفق، به صورت خودکار ابزاری به نام Startup Repair را بارگذاری می کند. اگر این ابزار مشکل را برطرف نکرد یا این که کامپیوتر شما راه‌اندازی را انجام داد ولی غیرقابل استفاده بود، شما باید به صورت دستی با استفاده از بازیابی درایو، سیستم خود را تعمیر کنید. اگر کامپیوتر شما از کار افتاده است می توانید با استفاده از یک کامپیوتر دیگر که همان نسخه از ویندوز را بر روی خود دارد، این درایو بازیابی را ایجاد کنید.
برای سیستم عامل ویندوز ۱۰ شما نیاز به یک درایو USB خالی دارید. حجم این درایو انتخابی بستگی به این دارد که شما چه کاری را می خواهید انجام دهید. اگر قصد نصب کردن یک نسخه کامل از ویندوز را دارید، آنگاه نیاز به یک درایو با ظرفیت ۸GB یا بیشتر خواهید داشت، و اگر فقط می خواهید به گزینه های تعمیر (repair) دسترسی داشته باشید، یک درایو با ظرفیت ۵۱۲MB یا بیشتر را نیاز خواهید داشت.
درایو مورد نظر را در PC وارد کنید و به حرف مربوط به این درایو، مثلاً F: در File Explorer دقت داشته باشید. منوی Start را باز کنید و عبارت ‘recovery drive’ را در آن جستجو کنید و گزینه ‘Create a Recovery Drive’ را انتخاب کنید. شما در صورتی که قصد نصب کامل یک ویندوز را دارید، می توانید یک نسخه پشتیبان از فایل های سیستمی تهیه کنید. اگر تنها قصد تعمیر یک PC را دارید تیک مربوط به این گزینه را غیرفعال کنید. بر روی Next کلیک کرده و درایو USB خود را از منو انتخاب کنید. بر روی Next کلیک کنید تا با هشدار «تمامی اطلاعات بر روی این درایو ممکن است پاک شوند» مواجه شوید، سپس بر روی Create کلیک کنید.
ویندوز ۷ دارای یک گزینه مشابه است، اگرچه در این سیستم عامل برای این کار باید یک CD خالی را درایو نوری خود جهت رایت کردن قرار دهید. بر روی Start کلیک کنید و عبارت ‘create’ را جستجو کرده و گزینه Create a System Repair Disc را انتخاب نمایید. مراحل بعدی را دنبال کنید تا این دیسک ساخته شود.
درایو USB یا CD بازیابی را در درون PC خود قرار دهید و آن را روشن کنید. به احتمال زیاد BIOS شما به گونه ای تنظیم شده است که به صورت خودکار بوت را از درایو جدید انجام می دهد. اگر این گونه نیست، کامپیوتر خود را restart کنید و مجدداً به BIOS بروید. گزینه Boot را در این تنظیمات پیدا کنید و منوی Boot Priority را باز کنید. اگر شما بوت را از روی CD انجام می دهید اطمینان حاصل کنید که اولین دستگاه بوت (first boot device) بر روی درایو نوری شما قرار داده شده است. اگر بوت را از USB انجام می دهید این گزینه باید بر روی اولویت باشد. پس از انجام این کارها، تغییرات را ذخیره کرده و سیستم را مجدداً restart کنید.
از منوی ظاهر شده گزینه Startup Repair را انتخاب کنید. این ابزار به صورت خودکار مشکلات مربوط به کامپیوتر شما را اسکن و بررسی می کند و می توان فایل های سالم را جانشین فایل های فاسد کند. با اتمام این کار، کامپیوتر شما restart می شود. برای این که دوباره در حلقه گرفتار نشوید درایو بازیابی را از PC خارج کنید. اگر بوت در سیستم شما انجام می شود، فایل های فاسد شده سیستم هنوز می توانند بسیاری از مشکلات را برای شما ایجاد کنند، از توقف های ناگهانی گرفته تا جلوگیری از آپدیت ویندوز از جمله این مشکلات هستند. یک روش ثانویه می تواند بسیاری از این مشکلات سرسخت را برطرف کند. در صورتی که کامپیوتر شما به صورت طبیعی بوت نمی شود، می توانید این دستورات را در حالت Safe Mode اجرا کنید.
برای اجرای این دستورات جهت برطرف شدن مشکل سیستم، شما باید ابزار command prompt را باز کنید. بر روی منوی Start کلیک کرده و عبارت ‘command’ را جستجو کنید، بر روی ‘Command Prompt’ راست کلیک کرده و گزینه Run as administrator را انتخاب کنید. در کادر ظاهر شده عبارت ‘sfc/scannow’ را تایپ کنید و Enter را بزنید. این سیستم به صورت خودکار کامپیوتر شما را اسکن خواهد کرد و مشکلات مربوطه را برطرف می کند. در پایان این فرآیند شما از وجود یا عدم وجود فایل های فاسد شده آگاه می کند.
فارق از این که نتیجه به چه صورتی باشد، یک ابزار دیگر نیز برای انجام این کار وجود دارد که حتی می تواند مشکلات بسیاری را نیز برطرف کند. ابزار DISM که برای سیستم های ویندوز ۸ و ویندوز ۱۰ موجود است، ابزاری است که برای کمک به تجارت ها در به کار گیری یک سیستم عامل بر روی چندین کامپیوتر طراحی شده است. با این حال، این ابزار همچنین قادر به تعمیر کردن فایل های سیستم و برطرف کردن مشکل مربوط به آپدیت ویندوز می باشد.
در command prompt عبارت
‘dism/online/cleanup-image/restorehealth’
را تایپ کنید و Enter را بزنید. این ابزار در حدود ۳۰ دقیقه وقت نیاز دارد تا ویندوز شما به طور کامل بررسی کند و تمامی مشکلات بر سر راه خود را نیز برطرف کند.

 

مشکل در هنگام شروع به کار ویندوز

-عیب یابی
اگر کامپیوتر شما در هنگام خاموش شدن کند عمل می کند و در زمان بوت شدن و شروع به کار کردن حتی کندتر می شود، و به برخی موانع و توقف های ناگهانی در بالا آمدن ویندوز برخورد می کند، پس مشکل می تواند مربوط به قابلیتی از ویندوز به نام Startup باشد. این مشکل معمولاً به وسیله یک تست ساده مشخص می شود: اگر زمانی که شما دکمه power را فشار می دهید ولی در عوض سیستم شما reboot می شود، به احتمال زیاد سیستم شما دارای مشکل استارتاپ سریع است.
-تعمیر کامپیوتر و لپ تاپ

تعمیر پاور کامپیوتر

تعمیر کیس کامپیوتر
این قابلیت به نام Startup که در ویندوز ۸ معرفی شده است ولی در ویندوز ۱۰ هم وجود دارد، قابلیتی از کمپانی بزرگ مایکروسافت است. این قابلیت به صورت پیش فرض فعال است، و درایورهای بارگذاری شده را به عنوان بخشی از سیستم اصلی ویندوز بر روی هارد دیسک شما، در زمان خاموش کردن کامپیوتر ذخیره می کند. استارتاپ سریع بسیار شبیه به قابلیت خواب زمستانی (Hibernation) در ویندوز است، اما با این تفاوت که این قابلیت برنامه های شما می بندد. نظریه آن هم این است که این قابلیت با روشن شدن سریع کامپیوتر شما می شود.
برای غیرفعال کردن آن به Control Panel بروید، Hardware and Sound را باز کنید، گزینه Power Options را برگزینید.گزینه

 

  • میترا کاظمی
  • ۰
  • ۰

ارتباطات بی سیم علاوه بر مزیت های فراوانی که دارند گاهی اوقات دارای مشکلات زیادی نیز هستند. از مهم ترین مشکلات ارتباطات بی سیم با مودم وای فای ، خاموش شدن چراغ وای فای مودم و در نتیجه قطع شدن ناگهانی اینترنت دستگاه های متصل به مودم می باشد.

تعمیر مودم

مودم چیست ؟


Modem مخفف کلمات Modulator/Demodulator بوده و به شما امکان می دهد که کامپیوتر خود را به یک خط تلفن استاندارد متصل کنید به طوری که قادر به ارسال یا دریافت داده های الکترونیکی باشید. در واقع استفاده از مودم کلید اصلی ورود به دنیای اینترنت و وب جهان شمول (www=world wide web)، سرویسهای آنلاین تجاری، ایمیل، و سیستمهای بُرد بولتین (BBSes) می باشد.

 

 

در شبکه های کامپیوتری دو نوع مودم وجود دارد:

 

  • مودم های معمولی
  • مودم های ADSL

 

 

مودم های معمولی

مودم های معمولی دارای پورت های RJ-11 می باشند ولی برای اتصال به شبکه تلفن مورد استفاده قرار می گیرند. از کاربردهای این نوع مودم ها اتصال به اینترنت Dial-up می باشد. مودم های معمولی بر روی کامپیوترها قرار میگ رفتند و با استفاده از کابل های دو سر RJ-11 به شبکه تلفن عمومی و یا Public Switch Telephone Network(PSTN) متصل می شدند تا کاربر بتواند به اینترنت متصل شود.

 

مودم های معمولی دارای دو نوع می باشند:

 

  • مودم های داخلی (Internal Modem)
  • مودم های خارجی (External Modem)
  •  

مودم های داخلی

 

همانطور که از نام این نوع مودمها مشخص است، مودمهای داخلی (Internal Modem)در داخل کامپیوتر قرار میگیرند. در واقع بر روی مادربرد کامپیوترها یک اسلات وجود دارد که به آن PCI Express میگویند.

 

مودم های خارجی

 

مودمهای خارجی (External Modem) مودم هایی هستند که از طریق پورتهای USB به کامپیوترها متصل میشوند. این نوع مودمها نیز دارای پورت RJ-11 می باشند.

 

 

مودم وایرلس USB چیست؟


مودم وایرلس (Mobile Broadband Dongle) که اینترنت دانگل نامیده می‌شود، یک دستگاه USB کوچک است که امکان دسترسی به اینترنت از طریق تکنولوژی‌های مخابراتی سیار ۳G و ۴G را ایجاد می‌کنند.

با توسعه مخابرات سیار و بهره‌برداری از نسل سوم و چهارم ارتباطات موبایل، زمانی که دور از محل‌کار یا منزل هستیم؛ مودم‌های وایرلس USB بهترین گزینه برای کاربران اینترنت به شمار می‌روند

مودم‌های وایرلس به دلیل قابلیت‌های بیشتری که نسبت به خطوط ارتباطی ثابت دارند، بسیار پرکاربرد هستند.

 

 

تفاوت وای فای با وایرلس چیست؟


یک اتصال وایرلس از یک شبکه موبایلی استفاده کرده و به شما امکان استفاده از اینترنت در همه جا را می دهد. در حالی که برای ایجاد یک ارتباط Wi-Fi شما نیاز به نصب سخت افزار در خانه دارید یا مجبور خواهید بود در محدوده روتری که از طریق آن به اینترنت دسترسی دارید، باقی بمانید.
به عبارت دیگر Wi-Fi ابزار استانداردی است که سیستم های کامپیوتری از طریق آن به شبکه های بی سیم متصل می شوند. در اصل ارتباط Wi-Fi تنها بین دستگاه و Router برقرار می شود. اکثر روترها به یک مودم کابلی یا DSL یا هر نوع دیگر متصل اند که دسترسی به اینترنت را برای همه دستگاه های متصل به روتر Wi-Fi فراهم می کند.
ارتباط Wireless محدوده وسیع تری نسبت به ارتباط Wi-Fi را تحت پوشش قرار می دهد. برای داشتن یک ارتباطات Wi-Fi خوب و باکیفیت برخی مواقع لازم است در همان ساختمانی که روتر Wi-Fi در آن وجود دارد باقی بمانید.
سرعت آپلود و دانلودی که یک ارتباط Wireless در اختیار ما قرار می دهد معمولاً از یک ارتباط Wi-Fi کمتر است. طبق یک مقاله در PCWorld در سال 2112، کاربرانی که به سرویس وایرلس 4G دسترسی داشتند، می توانستند با سرعت 9٫12 و 5٫86 مگابیت بر ثانیه دانلود و آپلود کنند. سرعت در شبکه های 3G به مراتب پایین تر از این مقدار است. یک روتر Wi-Fi بر طبق استاندارد ارتباطی 812٫11n می تواند سرعت انتقالی معادل 311 مگابیت بر ثانیه ارائه کند ولی سرعت ارتباط اینترنتی مورد استفاده در آن، سرعت دانلود و آپلود را کاهش می دهد.

 

روتر (Router) چیست و چه کاری انجام می‌دهد؟

 

روتر یا مسیریاب، دستگاهی است که داده‌های اینترنتی را در شبکه مسیریابی می‌کند. در واقع یک روتر دارای چندین اینترفیس یا پورت است که بر روی هر کدام از این اینترفیس‌ها، یک شبکه محلی یا LAN متصل گشته است. به عنوان مثال می‌توانید همه دستگاه‌های متصل در منزل خود را شبکه منزل در نظر گرفته که توسط سوئیچ به یکدیگر متصل شده اند و تمامی دستگاه‌های همسایه را نیز که به یک سوئیچ متصل گشته اند، شبکه همسایه بنامید. در این صورت اگر یکی از اعضای همسایه بخواهد داده ای برای شما بفرستد، داده او پس از عبور از سوئیچ، وارد روتر می‌شود و روتر با توجه به آدرس شبکه خانه شما، داده را به سمت خانه شما مسیریابی می‌کند.

در واقع می‌تواند روتر را کلیدی ترین دستگاه ارتباطی در دنیا شبکه نامید که با اتصال شبکه‌‌های محلی کوچک به یکدیگر و مسیریابی بسته‌های اطلاعاتی، شبکه ای از شبکه‌ها که امروزه به آن اینترنت می‌گوییم را شکل می‌دهد.

 

دلیل قطع شدن وای فای مودم ADSL چیست؟

 

یکی از دلایل این قطع شدن ها ، می تواند وجود نویز در خط تلفن شما باشد که البته این مشکل باعث خاموش شدن چراغ اینترنت شما می شود 

از دیگر دلایل می توان از به روز نبودن درایور مودم ADSL نام برد. برای اطمینان ، آخرین نسخه درایور مودم خود را دانلود کرده و نصب کنید. اگر باز هم مشکل وجود داشت به سراغ احتمال بعدی می رویم.

یکی دیگر از دلایل خاموش شدن های مکرر چراغ وای فای مودم شما ، تغییر فرکانس مودم ADSL شماست که با توجه به تخصصی بودن موضوع پیشنهاد می شود قبل از انجام آن حتما با کارشناسان رااینه کمک هیواتک مشورت نمایید. بارها مشاهده شده است که با تغییرات بنیادی در فرکانس های روتر یا مودم شما ، مشکل به طور کامل رفع می شود.

 

 

 

مشکل خاموش و روشن شدن چراغ وای فای مودم

 

اگر وای فای مودم شما گاهی اوقات روشن و گاهی اوقات خاموش می شود می تواند به علت بروز مشکل در سخت افزار مودم تان باشد. پس موضوع را با یک مودم ADSL دیگر تست کنید. همچنین پیشنهاد می شود از یک آداپتور دیگر برای تست مودم خود استفاده کنید.

 

 

 

 

عدم اتصال به مودم وای فای توسط گوشی و تبلت

 

این مشکل زمانی رخ می دهد که چراغ وای فای مودم شما روشن است اما نمی توانید با گوشی یا تبلت خود به اینترنت مودم وصل شوید. بنابراین در اینجا مشکل معمولا از سوی مودم نیست و شما یه به دلیل اشتباه وارد کردن رمز عبور وای فای نمی توانید به آن وصل شوید و یا تنظیمات وای فای گوشی تان را دچار تغییر کرده اید. بنابراین باید مشکل را در گوش یا تبلت خود پیدا کنید. ما در مقاله ای دیگر به این موضوع به طور کامل پرداخته ایم.

  • میترا کاظمی
  • ۰
  • ۰

در شرکتهای معتبر معمولا برای پیدا کردن اشکالات کارتریج از روشهای استانداردی استفاده می شود که بتواند تمام جوانب کارتریج را کنترل و نتیجه ی تست مطمین و قابل ردیابی را ارایه نماید.

قبل از انجام هر گونه تست ابتدا مطمین شوید پرینتری که با آن تست می گیرید سالم است و همچنین از ورقهای استاندارد 80 گرمی برای تست استفاده نمایید.

برای تست تمامی کارتریج های مشکی و رنگی ابتدا یک تست 5 صفحه ای به شرح زیر از کارتریج گرفته می شود.

 

تست کارتریج پرینتر- صفحه سفید (شکل 1)

با چاپ این صفحه می توان کنترل کرد آیا کارتریج برای چاپ مناطق سفید، بروی کاغذ زمینه می دهد یا خیر. کافیست تا  گوشه کاغذ را به سمت داخل تا کنید، در صورت مشاهده تفاوت بین رنگ سفید پشت کاغذ و روی کاغذ نشاندهنده وجود زمینه در چاپ بوده و این یک مشکل است.

شکل 1

 

تست کارتریج پرینتر- صفحه مشکی (شکل2)

با چاپ این صفحه می توان کنترل کرد آیا کارتریج یک رنگ مشکی یکدست به شما خواهد داد؟ همچنین برای تست پختگی تونر بروی کاغذ می توانید کاغذ را از وسط تا کرده و سپس باز کنید. سپس جای تای کاغذ را با انگشت دست پاک کنید. نباید بیش از 50% تونر از روی تای کاغذ پاک شود.

شکل 2

تست کارتریج پرینتر - صفحه متنی (شکل3)

این صفحه تست محتوی خطوط و نوشته های بزرگ و بسیار ریز می باشد تا به ما نشان دهد که آیای کیفیت درام و تونر استفاده شده بگونه ای هست که بتواند طرح ها و نوشته های ظریف را بدون رده رده شدن بروی کاغذ چاپ نماید؟

در صورتی که در محتوای کشیده شده و کنج های خطوط را رده رده مشاهده می کنید، این یک مشکل کیفیتی هست.

شکل 3

 تست کارتریج پرینتر - صفحه خطوط عمودی (شکل4)

با چاپ این صفحه تست شما می توانید 1) قدرت تفکیک رنگ در رنگ مشکی را تا 7 سطح مشاهده کنید. هر چه این تفکیک بهتر باشد یعنی شما کارتریج بهتری دارید. 2) اگر نوشته های بالای صفحه بصورت افقی تکرار شود ، کارتریج شما مشکل شبح سازی دارد.

شکل 4

 تست کارتریج پرینتر - صفحه خاکستری (شکل5)

با چاپ این صفحه ی بسیار ساده بسیاری از مشکلات واقعی کارتریج خود را نمایان می کند. برای تشخیص مشکلات نشان داده شده در این صفحه حتما قسمت "مشکلات متداول کارتریج پرینتر" را مطالعه کنید.

شکل 5

 تست کارتریج پرینترهای رنگی (شکل6)

معمولا تمام پرینترهای رنگی دارای نرم افزار کنترل و کالیبراسیون هستند و می توانیم از این نرم افزار برای تست کامل کارتریج ها استفاده نمایید ولی در صورتی که می خواهید با چاپ یک صفحه مشکل کارتیجهای رنگی خود را به تفکیک مشاهده کنید کافی هست تا صفحه شکل 6 را پرینت نمایید و نتیجه را ملاحظه کنید.

شکل 6

 

مشکلات متداول انواع کارتریج پرینتر:

خرابی های متداول معمولا به قطعات اصلی کارتریج مثل درام، تیغه پاک کننده، رول مغناطیسی، تیغه دکتر و فوم رولر برمیگردد. و خرابیهای دیگر مربوط به تیغه جبرانی، اتصالات الکتریکی، پینهای مونتاژ، مسدود کننده درام یا خود کاست پلاستیکی می باشد.

 

توجه ! این یک لیست کلی از مشکلات متداول و عمومی است ودر خصوص یک کارتریج خاص نیست. برای هر مشکل خاص به دستورالعملهای مربوطه مراجعه فرمایید.

اجزاء و قطعات اصلی هر کارتریج لیزری:

  • درام(OPC Drum )
  • تیغه پاک کننده (Wiper Blade)
  • رول مغناطیسی (Magnetic Roller)
  • فوم رولر (PCR )
  • تیغه دکتر بلید(Blade )
  • بوش رول مغناطیسی (Magnetic Roller Bushings )
  • تیغه بازیافت(Recovery Blade )
  • تراشه (Chipset )

 

درام (OPC Drum )

درام، لوله استوانه ای از جنس آلومینیوم ومعمولا سبز  یا آبی کم رنگ هست که دارای روکشی مخصوص و چرخ دنده در دوطرف و اتصال بدنه می باشد. عمده ی خرابیهای کارتریج به علت مشکلات درام است . درام دارای تیغه های پاک کننده ای هست که تونر اضافی را از روی آن پاک میکنند و همچنین مانع سایش کاغذ روی آن در زمان چاپ میگردد. خرابیهای متداول درام به شرح زیر هستند :

 

  • خط کاملا صاف و خیلی نازک :

نشان دهنده خط خوردگی روی درام است.

 

  • نقطه هایی که تا انتهای صفحه تکرار میشوند :

نشان دهنده پریدگی سطح درام است (خرابی سطح درام). فواصل بین نقطه ها بستگی به قطر درام دارد.

 

  • لک های خاکستری تونر بر روی صفحه:

خرابی ناشی از تابش نور خورشید به درام (نور دیده) می باشد، فواصل بین لکه ها بستگی به قطر درام دارد

 

  • جای چرخ خاکستری در قسمت چپ یا راست صفحه:

این خرابی گاهی به نام "شن باد آورده" نیز نامیده می شود. این خرابی ناشی از درام کار کرده است.

 

در کلیه موارد فوق درام باید تعویض شود هیچ راهکاره قابل اطوینانی جهت تعمیر درام صدمه دیده وجود ندارد.

 

 

تیغه پاک کننده (Wiper Blade)

این تیغه ترکیبی از تیغه فلزی و یک لبه پلاستیکی می باشد و وظیفه آنها پاک کردن تونر باقی مانده بروی درام میباشد. مشکلات معمول این تیغه ها به شرح زیر می باشد:

 

  • خط خاکستری نازک تا انتهای صفحه:

این مشکل ناشی از تیغه قطع شده و یا کارکرده بوجود می آید.

 

  • صفحه خاکستری تونر نمایان روی درام:

خرابی ناشی از تیغه قدیمی (کهنه) که سفت و یا سخت شه باشد است. در این فرآیند تیغه برنگ زرد تغییرکرده و نباید مورد استفاده قرار گیرد.

 

  • تیغه هایی که بدرستی روغن کاری نشده اند:

تیغه ای که بدرستی روغن کاری نشده باشد، بر میگردد و معمولا به درام صدمه وارد می کند که در اینصورت باید تعویض گردد. همچنین تیغه می تواند به درام بچسبد در صورتی که کارتریج برای مدت طولانی بدون استفاده بماند.

 

 

رول مغناطیسی (Magnetic Roller)

رول مغناطیسی ، رول آلومینیومی روکش دار است که کار حمل تونر از مخزن پودر تونر به درام را انجام میدهد. اکثرخرابی ها معمولا بر اثر کارکرد بیش از حد یا خط خوردگی روی سطح آن به وجود می آید. همه تونرها خش دار هستند که زمان بارگذاری روی درام و ترکیب شدن توسط فشار تیغه دکتر به رول مغناطیسی باعث خوردگی می شود و مشکلات متداول به شرح زیر است:

 

  • چاپ کمرنگ:

رول مغناطیسی کارکرده بیشترین علت چاپ کمرنگ کارتریج است. بر روی رول یک روکش ناقل وجود دارد که در طول زمان، آستین (روکش) رول را فرسوده می کند. اگر در صورت بررسی ظاهری رول می توانید تیوپ زیر آستین را مشاهده کنید نشان دهنده فرسودگی روکش است و باید تعویض شود. این خرابی بیشتر روی ناحیه های مشکی و خاکستری خود را نشان می دهد و در متون عادی معمولا مشاهده نمی شود.

 

  • بخش های سفید در چاپ (کچلی) :

این اشکال بدلیل خط خوردگی روکش رخ می دهد معمولا یکی دو خط خوردگی (یا خط افتادگی)  مشکل سازنیست ولی بیش از آن باعث بروز بخشهای سفید در چاپ خواهد شد خصوصا اگر این خط خوردگیها تماما در یک محدوده باشند.

 

  • سایه روشن های تسمه ای در سطح صفحه :

این مشکل معمولا وقتی اتفاق می افتد که رول مغناطیسی تاب بر داشته و یا اینکه تا خورده است. معمولا مشکل وقتی بروز می کند که توپی (خصوصا نوع فلزی) در زاویه یا گوشه ها به داخل آستین فشرده می شود که دراین صورت توپی فلزی باید تعویض و با پرس مخصوص جایگزین شود.

 

  • چاپ نامنظم / نامتناوب :

یک اتصال معیوب رول می تواند باعث چاپ صفحات کم رنگ و یا کاملا سفید شود.

 

  • لک های خاکستری کلفت که در قطر آستین صفحه تکرار می شود :

دلیل بروز این مشکل وجود یک اتصال جریان برق روی آستین رول می باشد. در صورتی که تونر را با جاروبرقی از روی آستین (وقتی رطوبت کم تر از 04 % است) پاک کنید باعث اتصال جریان برق می گردد. بهترین راه برای برطرف کردن این مشکل این است که رول را توسط پاک کننده رول مغناطیسی مخصوص پاک کنید.

 

 

فوم رولر (PCR )

فوم رولر، جریان برق اولیه را بر روی درام قرار می دهد. همچنین جریان برق اضافی را در پایان یک سیکل پاک میکند.  بخاطر دو منظوره بدون کار آنها امکان خرابیهای شدید وجود دارد. و اکثر این خرابیها بیشتر در فصل زمستان بروز میکند که رطوبت پایین تر است. خرابی های رایج عبارت اند از:

  • شبح سازی:

در اینجا یک تصویری که در بالای صفحه چاپ شده کم رنگ در پایین صفحه هم تکرارمی شود. مشکل زمانی پیش می آید که روکش بیرونی پی سی آر بیش از حد کار کرده باشد و یا اینکه بیش از حد از مایع تمیز کننده استفاده شده باشد و مایع بطور کامل پاک نشده باشد.

 

  • پس زمینه خاکستری بر روی کله صفحه:

مجددا این مشکل زمانی روخ میدهد که روکش بیرونی پی سی آر بیش از حد کار کرده باشد

 

  • لکه های سیاه تکرار شده در قطر صفحه:

بریدگی بر روی سطح پی سی آر باعث لکه های سیاه تکرار شده در قطر رول کاغذ می شود.

 

  • نقطه های پراکنده بر روی صفحه:

این نقطه ها می توانند سیاه یا در قسمت سیاه سفید باشند که این مشگل ناشی از کیفیت پایین پودر یا چسبندگی بیش از حد پودر تونر به پی سی آر باشد.

 

تیغه دکتر بلید (Dr.Blade)

تیغه دکتر بلید وظیفه کنترل و مقدارپودر تونر بر روی رول مغناطیسی را بر عهده دارد. یک تیغه فرسوده باعث چاپ کم رنگ می شود. همچنین میتواند باعت خط و خش انداختن بر روی سط رول مغناتیسی و موجب بروز مشکلات مربوط به آن میگردد.

 

بوش رول مغناطیسی (Magnetic Roller Bushings)

بوش رول مغناطیسی برای ایجاد یک فاصله کوچک بین درام و رول مغناطیسی تعبیه شده است. گوشه های درام دقیقا بر روی این بوش ها قرارداشته و کار میکند. بوش خراب، فرسوده و یا نبودن بوش ها می تواند روکش روی درام را خراب و از بین ببرد. این بوش ها همیشه باید کنترل و چک شوند.

 

تیغه بازیافت (Recovery Blade)

تیغه بازیافت وظیفه هدایت تونر های اضافی که بعد از چاپ بر روی درام مانده و توسط تیغه جدا شده است را به مخزن ضایعات بر عهده دارد. یک تیغه بازیافت خراب موجب بروز لکه های کوچک اتفاقی مشکی بروی صفحه چاپ شده می گردد و هر چه بیشتر زمان بگذرد این لکه ها بیشتر می شوند. بیشتر مشکل زمانی اتفاق میافتد که در زمان اسمبل کردن (در پروسه تولید) لبه های آن خم گردد.

 تعمیر کارتریج پرینتر

تعمیر پرینتر

تراشه (Chipset)

تراشه در کارتریجها وظیفه ارایه آمار و نشان دادن وضعیت کارتریج را از نظر مقدار تونر موجود و مصرف شده، تعداد صفحات چاپ شده و قابل چاپ و ... را برعهده دارد و در صورت خراب شدن تراشه و یا وجود تراشه تقلبی بر روی پرینتر ایراد هایی همچون عدم نمایش امار مربوط به کارتریج و یا ایراد حافظه (Memory Error) می دهد، که در این صورت باید آن را تعویض نمود.

  • میترا کاظمی
  • ۰
  • ۰

قصه کودک شب

قصه های کودکانه شب قبل از خواب

یکی از کارهایی که تدریس را هم برای معلم و هم برای دانش آموز دلچسب می کند قصه گویی است .

این مقاله به شما می گوید که : چرا قصه بگوییم؟ چه قصه ای بگوییم؟ چگونه قصه بگوییم؟

الف –  چرا قصه بگوییم؟

  1. یخ کلاس را میشکند وبرای شروع سال تحصیلی یا شروع هرجلسه تدریس خیلی مناسب است.
  2. نسبت به سایر روش ها ی تدریس ساده تر و موثر تر است.
  3. لطافت به وجود می آورد. چون دانش آموز قصه را معمولا از آدم های دوست داشتنی شنیده است  پس اگر شما هم قصه بگویید دوست داشتنی تر خواهید شد.
  4. دانش آموزبه مطالعه تشویق می شود.
  5. دانش آموز از قصه ها یاد می گیرد هنگام رویارویی با نمونه های واقعی، رفتار و واکنش مناسبی را از خود نشان دهد.
  6. دانش آموز در اثر شنیدن، تکرارو حتی فکر کردن به قصه میتواند پیام ها وارزش را جذب کند و ارزشهای خانوادگی، اجتماعی و انسانی را یاد بگیرید
  7. بسیاری از مطالب درسی را می شود با قصه و خاطره بیان کرد. حتی مسایل علمی و به ظاهر سنگین. مثلا قصه گردش خون یا قصه شکست نور در عدسی.

 

ب – چه قصه هایی بگوییم؟

  1. از قصه های سریالی استفاده کنید.همیشه دنبال کردن یک قصه جالب برای مخاطبان جذاب است . مانند بسیاری از فیلم های سریالی که می توانند مخاطبان بسیاری را به خود جذب کنند. شما هم می توانید یک داستان طولانی را چند قسمت کنید و آن را در جلسات مختلف بیان کنید. برای این کار می توانید از کتاب هم کمک بگیرید .مثلا من برای گروهی از دانش آموزان سال اول ابتدایی مجموعه ی سی جلدی فسقلی ها (انتشارات قدیانی) را توصیه کردم .
  2. قصه های مشهور تر را بگویید . مثلا قصه ای  که فیلم ان ساخته شده و یا قصه آدم مشهوری که همه آن رامی شناسند. یادم است زمانی که فیلم حضرت یوسف پخش می شد برای جمعی از نوجوانان این قصه را تعریف و تفسیر می کردم.
  3. از مناسب های ملی مذهبی استفاده کنید . من در شروع سال تحصیلی چو همزمان با هفته دفاع مقدس بود داستانهایی جذاب از شهدا تعریف می کردم مانند داستانی از زندگی  شهید برونسی(کتاب خاک های گرم کوشک) تعریف کردم که تاثیر فوق العاده ای داشت.

 

ج – چگونه قصه بگوییم؟

  1. به  قصه ها گوش کنید.یکی از بهترین راه ها برای قصه گوی خوب شدن .الگو گرفتن از قصه گوهای خوب است . برای اینکار توصیه می کنم به لحن و بازی بازیگران و قصه گویان خوب دقت کنید و همچنین خواندن مطالب اموزشی چگونه قصه گفتن مانند همین مقاله و دیدن فیلم های آموزشی دراین زمینه بسیار مفید هستند. پیشنهاد می کنم این چند ویدو جالب از سایت www.ted.com پیرامون قصه گویی را از دست ندهید.
  2. از سبک قصه گویی تعاملی استفاده کنید.دربین قصه سعی کنید از دانش آموزان هم کمک بگیرید برای این کار می توانید از دانش آموزان بخواهید ادامه داستان را حدس بزنند یا بپرسید اگر جای قهرمان داستان بودند چه کاری انجام می دادند. با این کار بین داستان وزندگی بچه ها ارتباط برقرار می شود.
  3. از اتفاقات زندگی خودتان تعریف کنید  برای این کار مراحل زیر را گام به گام پیش بروید :
    • به داستان اصلی بیاندیشید . مهمترین اتفاقی که افتاد چه بود؟برای داستان چه تیتری می توانید بگذارید؟
    •   از ابتدا شروع کنید.افرادی که نفش داشتند و محل وقوع جریان را توضیح دهید.
    • جزییات طراح را به ترتیب وقوع اضاف کنید.
    • سعی کنید از بیان جزییاتی که به مفهوم اصلی ربط ندارند یا موضوع را مبهم می کنند اجتناب کنید.
    • برای داستان خود پایانی پر سروصدا و هیجانی قرار دهید.
  4. در طول سال تحصیلی به بهانه های مختلف از شخصیت های داستان استفاده کنید. مثلا بگویید: این کار ما شده شبیه اون داستانی که تعریف کردم

برای شندن قصه های صوتی رایگان اینجا کلیک کنید

 

http://www.voolak.com/%d9%82%d8%b5%d9%87-%d9%87%d8%a7%db%8c-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9%d8%a7%d9%86%d9%87/

 

  • میترا کاظمی
  • ۰
  • ۰

در قسمت قبل به این مطلب پرداختیم : قصه گویی را فراموش نکنیم، هنر قصه گویی ، نقش کودکان دبستانی در فرایند قصه گویی و دنیای کودک .اینک درادامه می خوانیم ...

بی شک یکی از چیزهایی که در مطلوب بودن قصه ما را یاری می دهد یک قصه گوی خوب و ماهر است. قصه گوی خوب، به کلمه ها تسلط کامل دارد و از ارزش آنها با خبر است. او می تواند روی شنونده اثر بگذارد. قصه گوی خوب به استفاده ی درست از صفت ها و قیدها توجه دارد و از نیروی ایهام ، به هنگام گزینش کلمه های خود آگاه است. او می داند که به هنگام گفتن داستان می تواند با کلمه ها حس لمس کردن، چشیدن و بوییدن را منتقل کند. همچنین می داند که می تواند با کلمه ها رنگ، جنس و حتی دما را چنان توصیف کند که شنوندگانش را به دنبال قصه ی خود بکشاند. قصه گو تصویرگری است که به جای رنگ از کلمه ها استفاده می کند.

کار قصه گو تنها آگاه بودن ا ز نیروی اعجازانگیز کلمه ها و آن چه با خیال کودک انجام می دهند، نیست، بلکه قصه گو نگران چگونگی رسیدن این کلمه ها به گوش شنونده نیز هست . او می داند که صدایش در رساندن مؤثر کلمه های انتخاب شده به گوش شنونده عامل مهمی است. قصه گوی خوب همواره از دام یکنواختی می گریزد و از تمامی زیر و بم ها و طنینی که صدایش می تواند به وجود آورد استفاده می کند. اگر نتوان با استفاده ی مؤثر از صدا به طور دقیق مفاهیم و حالت ها را آفرید ، دست کم می توان اثر آنها را مشخص تر کرد.

ابزار اصلی قصه گو برای انتقال داستان به شنونده، صدا و کلمه هایی است که ادا می شود. اگر قصه گو در استفاده ی مؤثر از کلمه ها و صدای خود دقت کافی نداشته باشد، حتی بیان بهترین و هیجان انگیزترین داستآنها هم ضعیف از کار درخواهد آمد.

قصه های کودکانه

داستانهای کودکانه

قصه رایگان کودک

چهره و حرکات قصه گو

به طور کلی رفتار، به ویژه چهره ی قصه گوی خوب کمک بسیار مؤثری به شنونده می کند. شنونده ضمن این که به کلمه هایی که به تصاویر داستان جان می بخشد توجه دارد، در تمام مدت به قصه گو نیز چشم می دوزد . چهره ی قصه گو اغلب آیینه ی تمام نمای آن قصه است و به آن چه شنوده می شنود، جان می بخشد.

قصه گوی خوب باید چهره ای قابل انعطاف داشته باشد تا اخم و لبخند، ترس و بیم و سایر عواطف را  نشان دهد و بر تأثیر قصه گویی بیفزاید. حالات چهره باید منطبق بر حالت های داستان باشد و هرگز نباید به کاریکاتور تبدیل شود مگر آن که داستان چنین ایجاب کند.

حرکات باید طبیعی باشد، نه برنامه ریزی شده. به جای اداها و حالت های اضافه و تمرین شده ای که معمولاً درگذشته به عنوان فن بیان آموخته می شد، باید حرکت ها خودانگیخته باشد تا به تأثیر قصه بیفزاید. در هر حال، در یک قصه گویی موفق، چهره چیزی است که می تواند در بیان بهتر قصه، به قصه گو کمک کند، ولی نباید بیش از سایر جنبه های این هنر به آن توجه کرد.

 

 

 

چشم های قصه گو

چشم های قصه گو نقطه ی تمرکز به شمار می آید؛ زیرا شنوندگان برای کشف نشانه ها، احساس حالت عاطفی و اطمینان از صداقت قصه گو در تمام مدت قصه گویی بر آن چشم می دوزند. قصه گو نیز با شنوندگانش رابطه ای چشم در چشم دارد. این نگاه اوست که به گونه ای شنوندگانش را به قصه متصل می کند و به آنها می گوید که این داستان فقط برای آنهاست.

قصه گوی ماهر، در طول قصه با گرداندن نگاهش از فردی به فرد دیگر، با شنوندگان رابطه ی مستقیم چشم در چشم برقرار می کند. در مواردی مثل اوج گیری داستان یا نقطه ی اوج، قصه گو چشم های خود را روی یک شنونده یا روی یک گروه از شنوندگان متمرکز می کند، درست مثل این که آن بخش به خصوص فقط به آن گروه تعلق دارد. این شیوه اغلب سبب تأکید بیشتر بر آن قسمت می شود و اثر عاطفی آن را برجسته تر می کند. البته قصه گو فقط گاه گاهی از این شیوه استفاده می کند، زیرا توجه بیش از اندازه به بعضی از شنوندگان می تواند عاملی برای بی نظمی باشد.

قصه گو گاهی می تواند در حالی که تأثیر خود را همچنان حفظ می کند چشم از چشم شنوندگان برگیرد و نگاه خود را ورای آن ها، به کوهی خیالی یا قلعه ای که در داستان توصیف می کند، بدوزد. او می تواند با شنوندگان رابطه ی مستقیم و چشم در چشم برقرار نکند و نگاه خود را به طور مؤثر بر صحنه های خیالی و جزئیات رنگارنگ متوجه سازد. این عمل اغلب سبب می شود که تماشاگران برای درک کردن صحنه هایی که قصه گو توصیف می کند نگاه او را دنبال کنند. همچنین شیوه ی درست برای زمانی که قصه گو باید مکالمه ی میان دو یا چند شخصیت داستان را انجام دهد، این است که جای این شخصیت های خیالی مشخص شود و مکالمه ی مستقیم میان آنها به وسیله ی حرکت دادن نگاه از جایی به جای دیگر صورت گیرد. اگر موقعیت سر نیز همگام با حرکت های چشم تغییر کند، تأثیر آن بیشتر خواهد بود.

  • میترا کاظمی
  • ۰
  • ۰

داستان کودکانه

قصه کودک

قصه کودکانه

 قصه صوتی رایگان گویی یک بازی است، هنگامی که با عروسک ها بازی می کنید، وانمود می کنید که آن ها سخن می گویند، راه می روند و فعالیت می کنند.

هنگام بازی، ممکن است که داستان جنگ بین سربازان را روایت کنید،‌ یا رویدادی را در یک میهمانی چای بازی کنید و یا این که در زمان و مکان به حرکت درآیید و به سوی ماجراجویی های دور و دراز بروید.  

هنگام بازی کردن، نیازی به آغاز، میانه و پایان ندارید. تنها چیزی که برای این کار نیاز دارید، این است که حرکت کنید و به جای شخصیت های قصه حرف بزنید و خودتان را به جای آن ها قرار دهید.

اما هنگامی که قصه می گویید و مخاطبانی دارید، باید از خط داستانی مشخصی پیروی کنید که آغاز، میانه و پایان داشته باشد. هنگام قصه گفتن، از جزئیات رفتارهای شخصیت ها، از دیدن و شنیدن، چشیدن، بوییدن و لمس کردن چشم پوشی نمی کنید. شما باید با ابزار واژه ها، صحنه، زمان و احساسات جاری در قصه را مانند یک تابلو پیش چشمان شنونده ها نقاشی کنید و جان ببخشید. 

شما به عنوان یک قصه گو باید اجازه دهید تا واژه های قصه، بر لحن و شیوه حرکات شما اثر بگذارد. گویی که در آن لحظه در میان ماجرای داستان ایستاده اید و در همان فضا قرار دارید. قصه گو به هیئت تک تک شخصیت های قصه درمی آید و شنونده به تماشای بازی او با واژه ها می نشیند. 

قصه گویی یعنی با زبان و شیوه قصه گویی ویژه خود، در درون قصه قرار بگیرید. تلاش نکنید که از صدا یا حرکات و رفتار یک قصه گوی دیگر تقلید کنید. برخی از قصه گو ها عادت دارند که صاف و بی حرکت بایستند. برخی دیگر هنگام قصه گویی مدام حرکت می کنند. برخی  صداهای خنده دار را چاشنی قصه می کنند و برخی دیگر با زبان و لحن ساده خود قصه می گویند. مهم این است که  خودتان باشید و اجازه دهید تا فضای داستان، شما را به بازی و واکنش برانگیزاند. 

  • نخستین گام برای این که قصه تان را تعریف کنید این است که آن را بنویسید. ایده و طرح قصه می تواند از یک قصه قومی قدیمی گرفته شده باشد و یا این که هر منبع دیگری داشته باشد. مهم این است که شما آن را به زبان خودتان بنویسید و سپس آن را به زبان و با شیوه های حرکت و بیان خودتان تعریف کنید. 
  • برای گفتن یک قصه، روش های بسیاری وجود دارد. می توانید قصه را به عنوان نمایشی در نظر بگیرید که می توانید به جای همه شخصیت های آن قرار بگیرید و واژه ها که ابزار شما هستند، می توانند همزمان که داستان را پیش می برند، صدا ها را تولید کنند، منظره ها، طعم ها و رایحه ها را بیافرینند و احساساتی را که در قصه جریان دارد بیان کنند. هنگامی که قصه می گویید باید بتوانید خود را در میان ماجرا و شخصیت های آن تصور کنید، درست مانند بازی در یک تئاتر. 

تمرین: یک قصه قومی محبوب را انتخاب کنید:

گام۱. از بخش های مهم هر صحنه از داستان که تاثیر اساسی در روند آن دارند، یک برگه کوتاه یادداشت تهیه کنید. این یادداشت، یک نقشه است که خط اصلی داستان را به شما یادآوری می کند، حتی اگر کمی از آن منحرف شوید. در هنگام قصه گویی ممکن است بخواهید به شاخ و برگ آن بیفزایید. قصه گوها در طول تاریخ، بارها روایت های تازه ای از قصه ها ساخته و پرداخته اند. از افزودن روایت تازه خودتان به این گنجینه نهراسید. 

گام ۲. اکنون شروع کنید به نوشتن نخستین صحنه از قصه خود. به یادداشت خود و خلاقیت خود تکیه کنید. نوشته خود را در میان جمع بخوانید و از ایده های دیگران بهره ببرید. شاید تصمیم بگیرید تا در ترتیب رویدادهای صحنه تغییر دهید یا  در یادداشت خود از نمای کلی صحنه تغییری به وجود آورید. نگران نشوید، ممکن است پیش از رسیدن به ترتیب مناسب رویدادها در قصه، بارها و بارها یادداشت خود را تغییر دهید.

هنگام نوشتن یک صحنه تازه از قصه، از خود این پرسش ها را بکنید. پاسخ ها، چارچوب صحنه را تشکیل خواهد داد:

  • شخصیت های این صحنه کدامند؟
  • چه ماجرایی اتفاق می افتد؟
  • گره داستان چرا و چگونه اتفاق می افتد؟
  • صحنه در کجا و چه زمانی اتفاق می افتد؟
  • آیا می توانید منظره های صحنه را توصیف کنید؟
  • چه شخصیت هایی در این صحنه نقش دارند؟
  • آن ها چه می کنند؟
  • چرا در راه شخصیت های این صحنه مانع ایجاد می شود؟
  • چه کسی و چگونه این مانع را به وجود می آورد؟

جزئیات دیدنی ها، شنیدنی ها، چشیدنی ها، بو کشیدن ها، طعم ها و لمس کردن ها را در صحنه مورد نظر فهرست کنید. تصور کنید که گفت و گوی بین شخصیت های قصه را می شنوید. 

همزمان گفت و گویی از صحنه را در ذهن تصور کنید و آن را اجرا کنید. می توانید از کسی به عنوان منشی کمک بگیرید تا همان طور که شما گفت و گو ها را تصور و اجرا می کنید واژه هایی را که هر یک از شخصیت ها بر زبان می آورد یادداشت کند. به نوبت به جای شخصیت های مختلف حرف بزنید و وانمود کنید که مانند آن ها رفتار می کنید و سخن می گویید.

گام سوم. تصور کنید که یکی از شخصیت های داستان هستید. اکنون صحنه را از زاویه دید این شخصیت بنویسید. مطمئن شوید که هیچ چیز را، از دیدن، شنیدن، بوییدن، چشیدن و لمس کردن از دست ندهید. وانمود کنید که شخصیت مورد نظرتان هستید و قصه را با صدای بلند از زبان او تعریف کنید. به این ترتیب می توانید با تمام شخصیت های قصه تان به خوبی انس بگیرید. 

گام چهارم. اکنون خود را به جای شنونده ها بگذارید. با کمک گفت و گوی بین شخصیت ها و روایت قصه از زبان هریک از شخصیت ها، و آن چه خود و دوستان تان نوشته اید، قصه را با تکیه بر تصویرهای ذهنی خود باردیگر بنویسید. اکنون قصه را با صدای بلند تعریف کنید. هنگامی که به جای شخصیت های داستان حرف می زنید خود را آزاد بگذارید تا مانند آن ها رفتار کنید و حرف بزنید. گاهی شما جزئیات صحنه را که در ذهن خود مجسم کرده اید برای شنوندگان توصیف می کنید. گاهی نیز خود را به جای شخصیت ها می گذارید و احساس آن ها را درک می کنید. به خودتان اجازه دهید تا در میان ماجرای داستان قرار بگیرید و برای شنوندگان بگویید که چه دارد در آن دنیا اتفاق می افتد. 

تا این جا شما می توانید:

  • قصه خود را انتخاب کنید
  • یک نمای کلی از قصه تهیه کنید
  • خلاقیت به خرج دهید و بنویسید
  • قصه را اجرا کنید

اکنون، قصه را بارها و بارها با به کار بردن انواع صدا ها و ژست ها اجرا کنید. مطمئن شوید که روند قصه را به خوبی می دانید اما نیاز نیست که جریان داستان و گفت و گو ها را به خاطر بسپرید. در این صورت خط کلی قصه را آن گونه که تعیین کرده اید در ذهن دارید و دست خود را برای تغییرات ناچیز آن باز می گذارید. 

در هر بار اجرا، باید اجازه دهید قصه در شما زندگی کند. به این ترتیب درمی یابید که هر قصه یک تجربه تازه است. یک قصه گوی ماهر، به ویژگی ها و شخصیت هر داستان واکنش نشان می دهد. قصه گفتن مانند نقاشی کردن با بدن و صدا است. اگر در نقاشی، همه صفحه را با رنگ بپوشانید زیبایی به دست نمی آورید و تصویری هم خلق نمی کنید. در قصه گویی هم اگر بیشتر از اندازه حرکت یا صدا کنید شنونده نمی تواند خط داستان را دنبال کند. اجازه دهید همه چیز خود به خود پیش رود. 

 برای همه چیز برنامه ریزی نکنید، در عوض همزمان با آماده شدن برای قصه گویی، خود را رها کنید و به خودتان اجازه دهید که بازی کنید. خجالت نکشید. امتحان کنید. هنگامی که بارها و بارها قصه را بازگو کردید، درمی یابید که بسیاری از لحظه ها و حرکت ها خود به خود در اجراهای مختلف تکرار می شوند. به احتمال زیاد، این ها حرکات و صداهای مناسب هستند اما با این حال، ژست های تازه و صداهای جالب و مناسب دیگر هم کم کم پیدا می شوند و شما باید اجازه دهید تا بر روی حرکات شما اثر بگذارند. شنونده از دیدن خطرکردن شما لذت می برد. بنابراین، نترسید و خود را به میان قصه اندازید. بگذارید صدای تان بلند تر و نرم تر شود و قدرت بگیرد. خود را رها کنید تا تمام بدن تان در اجرای حرکات شرکت کند. 

همواره به خاطر داشته باشید نخستین کسی که از قصه گویی شما لذت می برد، خودتان هستید! هنگامی که از اجرای خود خشنود شدید، آن را برای دوستان و نزدیکان تان اجرا کنید.  

برای خواندن مقالات کودک بیشتر به این لینک مراجعه کنید

 

http://www.voolak.com

 

 

  • میترا کاظمی